تأثیر باکتری‌های محرک رشد گیاه(PGPB) و قارچ‌های میکوریز بر برخی ویژگی‌های جوانه‌زنی بذر و بنیه گیاهچه سه دورگ ذرت

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، مؤسسه تحقیقات ثبت و گواهی بذر و نهال-کرج

2 سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، مؤسسه تحقیقات خاک و آب، بخش بیولوژی خاک-کرج

3 بخش زیست‌شناسی، دانشگاه کوئین، تورونتو(کانادا) و محقق مدعو دانشگاه بسفر ترکیه

4 سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی ایران، بخش بیوتکنولوژی میکروبی-کرج

5 سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، مؤسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر، بخش تحقیقات ذرت و گیاهان علوفه-ای-کرج

چکیده

چکیده
اهداف: به­منظور بررسی تأثیر کاربرد باکتری­های محرک رشد گیاه و قارچ­های میکوریز به­صورت تلقیح توأم بذر بر قابلیت جوانه­زنی و بنیه بذر و گیاهچه سه دورگ­ساده دیررس پژوهشی آزمایشگاهی به اجرا در آمد.
 
مواد و روش­ها: آزمایش به­صورت دوفاکتوره با 18 تیمار (3 دورگ ساده × 6 تلقیح بذر) بر پایه طرح آزمایشی بلوک­های کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. باکتری­های محرک رشد گیاه مورد بررسی ازوتوباکتر کروکوکوم، آزوسپیریلیوم لیپوفروم، آزوسپیریلیوم برازیلنسوپسودوموناس فلورسنس و قارچ­های میکوریز آرباسکولار بررسی شده فانلیفورمیس موسه و سیمیگلوموس هوئی بودند. همچنین دورگ­های ساده دیررس ذرت بررسی شدهSC700، SC704 و یک دورگ دیررس امیدبخش جدید B73×K18بودند. اثر تلقیح توأم بذرها با باکتری­های محرک رشد گیاه و قارچ­های میکوریز بررسی شده بر قابلیت جوانه­زنی و بنیه بذر و گیاهچه دورگ­های ساده دیررس ذرت مطالعه شده با اندازه­گیری  قابلیت جوانه­زنی، متوسط زمان جوانه­زنی، متوسط جوانه­زنی روزانه، ضریب سرعت جوانه­زنی، سرعت جوانه­زنی روزانه، طول گیاهچه، طول ساقه­اولیه، طول ریشه­ اولیه، وزن خشک گیاهچه، وزن خشک ساقه­اولیه، وزن خشک ریشه­اولیه و شاخص وزنی بنیه گیاهچه ارزیابی شد.
 
یافته­ها: نتایج بدست آمده مشخص ساخت که به­جز متوسط جوانه­زنی روزانه و ضریب سرعت جوانه­زنی سایر ویژگی­های مورد بررسی تحت تأثیر اثرمتقابل دورگ­ها و تلقیح توأم باکتری­های محرک رشد گیاه و قارچ­­های میکوریز قرار گرفتند. همچنین مشخص گردید که کاربرد مایه تلقیح تلفیق سه جنس باکتری و قارچ فانلیفورمیس موسه سبب بیشترین افزایش در قابلیت جوانه­زنی بذر و ویژگی­های مرتبط با بنیه گیاهچه هر سه دورگ شده و تلقیح توأم به­ترتیب مایه تلقیح دارای دوباکتری ازوتوباکتر کروکوکوم و سودوموناس فلورسنس و باکتری ازوتوباکتر کروکوکوم و قارچ فانلیفورمیس موسه از تأثیر بیشتری برخوردار بودند. همچنین ویژگی­های مورد بررسی بذر دورگSC704 بیش از دورگ­های دیگرتحت تأثیر مثبت باکتری­ها و قارچ­های میکوریز مورد مطالعه قرار گرفته و از این لحاظ دورگ­های B73×K18و SC700 در مرتبه­های بعدی قرار داشتند. بررسی رابطه همبستگی بین ویژگی­های بررسی شده نیز وجود همبستگی بالای بین آنها را نشان داد.
 
نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش کاربرد باکتری­های محرک رشد گیاه و قارچ­های میکوریز بررسی شده تأثیر قابل ملاحظه­ای در ارتقای کیفیت بذر و بهبود بنیه گیاهچه دورگ­های ساده دیررس ذرت مورد مطالعه داشتند. بنابراین، کاربرد آنها به صورت کودهای زیستس تجاری ازطریق پوشش دهی بذرها برای توسعه کشت ذرت امکانپذیر می­باشد.
 

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Effect of Plant Growth Promoting Bacteria (PGPB) and Mycorrhizae Fungi on three Maize (Zea mays L.) Hybrids Some Seed Germination and Seedling Vigour Trait

نویسندگان [English]

  • Aydin Hamidi 1
  • Ahmad Asgharzadeh 2
  • Ali Ahmadi 3
  • Sepide Akbari Vala 4
  • Rajab Choukan 5
چکیده [English]

Abstract
Background and Objective: In order to study the effect of Plant Growth Promoting Bacteria and Mycorrhizae Fungi application as seed coinoculation on three late maturity maize single cross hybrids seed germinability and seedling vigour a laboratory research conducted.
 
Materials and Methods: Experiment conducted as 18 treatments (3 single crosses × 6 seed inoculations) two factorial based on complet randomized blocks design by four rplications. Studied Plant Growth Promoting Bacteria were Azotobacter chroococcum, Azospirillum lipoferum, Azospirillum brasilence and Pseudomonas fluorescens and studied arbascular mycorrhizae fungi were Funneliformis mosseae and Simiglomus hoi. Also studied late maturity maize single cross hybrids were SC700, SC704 and a new promising late maturity maize single cross hybrid B73×K18. Effect of coinoculation of seeds by studied Plant Growth Promoting Bacteria and Mycorrhizae Fungi on germination ability and seedling vigour of studied late maturity maize single cross hybrids evaluated by germinability, mean germination time, coefficient of velocity of germination, mean daily germination, daily germination speed, seedling length, primary shoot length, primary root length, seedling dry weight, primary shoot dry weight, primary root dry weight and  seedling vigour Index measurement. 
 
Results: The results revealed that except of mean daily germination and coefficient of velocity of germination, other studied traits affected by intractions of hybrids and coinoculation. Likewise,  revealed that application of an inoculant of  three bacteria combination and Glomus mossae have highest growth promoting effect on germinability and traits related to seedling vigour of all hybrieds and Azotobacter chroococcum and Azotobacter chroococcum+ Pseudomonas fluorescens and Glomus mossae seed co inoculation by those bacteria  have most growth promoting effect respectively. Also, revealed that studied characters of SC704 more than other hybrids affected by growth promoting effect of studied bacteria and mycorhizae and respectively B73×K18 and SC700 affected by studied Plant Growth Promoting Rhizobacteria and mycorhizae fungi stimulating effect and studied characters have high correlation among them.
 
Conclusion: Based on this research results application of studied Plant Growth Promoting Rhizobacteria and mycorhizae fungi as seed coinoculation had considerable effect on studied late maturity maize single cross hybrids seed germination enhancement and seedling improvement. Therefore, application of them as commercial biofertilizer maybe possible through seed coating for maize cultivation development.
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Maize
  • Mycorrhizae
  • Plant Growth Promoting Rhizobacteria
  • Seed Germinability
  • Seedling Vigour     

مقدمه

    کودهای زیستی[1]مواد حاوی ریزجانداران خاکزی باکتریایی و قارچی مفید و مواد حاصل از فعالیت آنها هستند که درصورت به کارگرفته شدن برای بذر، گیاه یا در خاک محیط اطراف ریشه [2]و درون گیاه را کلونیزه کرده و با تأمین یا افزایش قابلیت دسترسی به عناصر غذایی برای گیاه میزبان سبب بهبود رشد و نمو و تولید محصول آن می­گردند(ساریخانی و امینی 2020). باکتری­های محرک رشد گیاه[3]و قارچ­های میکوریز[4] از مهم­ترین انواع کودهای زیستی هستند(قلاوند و همکاران 2009). این باکتری­ها به­ویژه ازوتوباکتر[5]، آزوسپیریلیوم[6]و پسودوموناس[7] که از مهمترین باکتری­های محرک رشد گیاه  فعال در محیط ریشه (رایزوسفر) می­باشند با افزایش فراهمی زیستی عناصر معدنی خاک با تثبیت زیستی نیتروژن، محلول کردن فسفر و پتاسیم و مهارعوامل بیماریزا و تولید مواد تنظیم کننده رشد به­ویژه انواع اکسین، جیبرلین­ها و سیتوکینین­ها سبب بهبود رشد و نمو گیاه می­گردند. همچنین با تولید آنزیم 1- آمینو سیکلو پروپان–1– کربوکسیلیک اسید(ACC) دی­آمیناز [8] با تجزیه و کاهش میزان اتیلن تولید شده در شرایط بروز تنش­های محیطی(غیرزنده) و زنده رشد و نمو و عملکرد گیاهان زراعی را بهبود می­بخشند(نظیر و همکاران، 2018).

     میکوریز رابطه همزیستی بین قارچ و ریشه گیاه می­باشد. قارچ کربن مورد نیاز را از ریشه­های میزبان تأمین کرده و متقابلاً سبب افزایش جذب عناصر غذایی به­ویژه فسفر توسط گیاه میزبان می­گردد(روث و همکاران 2011). علیزاده و همکاران(2020) مشاهده کردند در بزرک و باقلا کاربرد ترکیبی قارچ میکوریزا و کود زیستی باکتریایی نسبت به عدم مصرف بیشترین تأثیر را در افزایش جذب عناصر غذایی پر مصرف (نیتروژن، فسفر، پتاسیم، کلسیم و منیزیم) و افزایش غلظت کلروفیل برگ داشت. محمدی و همکاران( 2011) نیز آنها را در مهار برخی از بیماری­های گیاهی گزارش کردند. گونه­های جنس فانلیوفورمیس[9](با نام مترادف: گلوموس[10]) از عمومی­ترین قارچ­های خاکزی و شایع­ترین قارچ­های میکوریز آرباسکولار همزیست ریشه گیاهان می باشند(هیجری و با 2018).  موثرترین، متداول­ترین و اقتصادی­ترین روش کاربرد باکتری­های محرک رشد گیاه و قارچ­های میکوریز تلقیح بذر می­باشد(روشا و همکاران 2019 ؛ ریواس فرانکو و همکاران 2019). بذر عامل تکثیر و مهم­ترین نهاده  تولید محصولات زراعی بوده، بنابراین حفظ و ارتقای کیفیت آن اهمیت ویژه­ای داشته وازاین­رو بررسی و ارزیابی کیفیت بذر اهمیت می­یابد. معیارهای  قابلیت جوانه­زنی[11]، بنیه[12]، قابلیت ماندگاری[13]و سلامت بذر[14] از مهم­ترین جنبه­های کیفیت بذر هستند(الیاس و همکاران 2012).

ارتقای کیفیت بذر[15] عبارت است از عملیات فرآوری[16] و فرآیندهایی مانند تیمار بذر با ترکیباتی می­باشد که موجب بهبود ویژگی­هایی مانند خلوص فیزیکی و قابلیت و سرعت جوانه­زنی می­گردد. تقویت زیستی[17] بذر با کودهای زیستی از جدیدترین روش­های ارتقای کیفیت بذر می باشد به­طوری­که روش­های مختلف پرایمینگ[18] زیستی بذر در حال جایگزینی تدریجی تیمارهای شیمیایی می باشند(کیو و همکاران 2020). 

     باکتری­های محرک رشد گیاه با سازوکارهای متفاوت در ارتقای کیفیت بذر مؤثراند. بهبود سلامت بذر با اثر مفید باکتری­های محرک رشد گیاه با سازوکاری مانند تولید سیدروفور[19] که با  کلات کردن آهن خاک به­صورت آهن یه ظرفیتی(Fe3+) و غیرفابل دسترس کردن آهن برای قارچ­های بیماری­زائی مانند گونه­های مختلف فوزاریوم[20] سبب مهار چنین بیمارگرهای گیاهی می­گردند، رخ می­دهد. همچنین با تولید مواد تنظیم کننده رشد گیاهی[21] تحریک کننده رشد و نمو رمحیط بذر و ریشه گیاهچه سبب بهبود قابلیت جوانه­زنی بذر و بنیه گیاهچه می­شوند(بیکر و همکاران، 2018). تأثیراین باکتری برافزایش قابلیت جوانه­زنی و بنیه گیاهچه گیاهان مختلف بررسی و مورد تأیید قرار گرفته است(مانگ مانگ و همکاران 2014، آگبودجاتو و همکاران 2016؛ دلشادی و همکاران 2017 ؛ ویداواتی و سولیاسیح 2018). به­طوری­که رودولف و همکاران(2015) مشاهده کردند، قابلیت جوانه­زنی بذرهای ذرت با تلقیح با سویه­های مختلف باکتری­های تحریک کننده رشد افزایش یافت و جدایه باکتری­های محیط اطراف ریشه را شناسایی کردند که قابلیت جوانه­زنی بذرهای ذرت را به­طور معنی­داری افزایش دادند. آگبودجاتو و همکاران(2016) افزایش رشد و نمو گیاهچه ذرت و آموگو و همکاران(2018) افزایش رشد و نمو ریشه اولیه گیاهچه ذرت با تلقیح بذر با باکتری آزوسپیریلیوم لیپوفروم را گزارش کردند.

میکوریز سبب افزایش رشد بسیاری از گیاهان از جمله ذرت شده(بوداک و همکاران 2017) و علی­آبادی فراهانی و همکاران(2008) افزایش سطح، سطح ویژه و پتانسیل آب برگ و سرعت جذب و تحلیل گازکربنیک بوته های ذرت حاصل از بذرهای تلقیح شده با قارچ میکوریز آرباسکولار فانلیفورمیس موسه [22]را گزارش نمودند. کوزولینو و همکاران(2013) نیز تغییر فیزیولوژی ریشه ذرت با تلقیح بذر با قارچ میکوریز که موجب تغییر ترکیب مواد مترشحه از ریشه شده و سبب تغییر ترکیب ریزجانداران خاک محیط اطراف ریشه می گردد را گزارش کردند. آگوئگو و همکاران(2017) مشاهده کردند که ارقام ذرت در خاک تلقیح شده با قارچ میکوریز فانلیفورمیس موسه از مقاومت بیشتری نسبت به تنش سرمازدگی در مرحله جوانه­زنی بذر و گیاهچه برخورداراند و این ارقام از این لحاظ با هم اختلاف دارند. روسو و همکاران(2005) مشاهده کرد تلقیح توأم بذرهای ذرت با قارچ­های میکوریز جنس گلوموس و باکتری آزوسپیریلیوم برازیلنس موجب تغییر میزان چربی، اسیدهای آمینه، پروتئین­ها و هیدرات­های­کربن و به طورکلی فیزیولوژی ذرت شد.  همچنین گامالرو و همکاران(2004) افزایش طول، پراکنش، سطح کل، حجم و وزن تر ریشه و بخش هوایی بوته، تشکیل کلونی و فسفر برگ گوجه فرنگی بر اثر تلقیح توأم بذر با باکتری پسودوموناس فلورسنس و قارچ میکوریز فانلیفورمیس موسه را گزارش کردند. اوشارانی و همکاران(2014)  تولید اسید 3- ایندول بوتیریک توسط قارچ میکوریز آرباسکولار را در تغییر ریخت­شناختی و افزایش رشد و نمو ریشه ذرت مؤثر دانستند. فیتز و همکاران(2005) نیز تولید انواع اکسین­ها به وسیله قارچ میکوریز آرباسکول گلوموس اینترارادیسز[23]را در تشکیل و گسترش همزیستی با ریشه ذرت مؤثر دانستند.

  با توجه به اهمیت تأثیر رابطه قارچ­های میکوریز جنس فانلیوفورمیس(با نام مترادف: گلوموس) با گیاهان، هدف این پژوهش بررسی تأثیر کاربرد باکتری های محرک رشد گیاه و به­عنوان کودهای زیستی باکتریایی شامل سویه­های خالص باکتری­های ازوتوباکتر  کروکوکوم، آزوسپیریلیوم لیپوفروم و پسودوموناس فلورسنس و قارچ­های میکوریز فانلیفورمیس موسه و گلوموس هوئی [24](با نام مترادف هوموتوپیک[25] سیمیگلوموس هوئی[26]) به­عنوان کودهای زیستی به­صورت تلقیح توأم برقابلیت جوانه­زنی بذر، بنیه گیاهچه و برخی ویژگی­های مرتبط دورگ­های دیررس ذرت بود.

 

مواد و روش­ها

   این پژوهش در سال1398 در محل آزمایشگاه مرکزی تجزیه بذر مؤسسه تحقیقات ثبت و گواهی بذر و نهال کرج اجرا شد. بذرهای سه دورگ ساده دیررس ذرت سینگل­کراس704(B73 ×Mo17)، سینگل­کراس 700(K74/1×K18) و یک دورگ ساده امیدبخش(B73×K18) از بخش تحقیقات ذرت و گیاهان علوفه­ای مؤسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر تهیه شد و  قبل از کشت به­وسیله مایه تلقیح مایع خالص که هر میلی­لیتر آن حاوی108 واحد تشکیل­دهنده کلنی(CFU)[27] باکتری زنده و فعال سویه5 باکتری ازوتوباکتر کروکوکوم [28](Az)، سویههای OFآزوسپیریلیوم لیپوفروم[29]و21 آزوسپیریلیوم برازیلنس[30](As) و سویه21P پسودوموناس فلورسنس[31](Ps) که همگی طبیعی(دست­ورزی ژنتیکی نشده) و بومی خاک­های کشور بوده و  توسط بخش تحقیقات بیولوژی خاک مؤسسه تحقیقات خاک و آب جدا و خالص­سازی شده و مایه تلقیح آنها تهیه شده بود و مایه تلقیح پودری مخلوط اسپورها و ریسه(هیف) های فانلیفورمیس موسه(Gm) و سیمیگلوموس هوئی(Gh) هر گرم آن دارای 70  اسپور زنده، ماسه(محیط کشت) و قطعات ریشه گیاه میزبان(بارهنگ کاردی)7، دارای توانایی تلقیح بیش از95 درصد ریشه میزبان، تهیه شده توسط پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی، تلقیح توأم شدند. برای تلقیح بذرها، به­ازای10 بذر، میزان هفت میلی­لیتر مایه تلقیح(280 میلی­لیتر برای تلقیح400 بذر مورد استفاده در آزمایش) استفاده شد (فالچیری و فریونی 1994) و 10 گرم مایه تلقیح پودری هر یک از قارچ ها، مورد استفاده قرار گرفتند و سپس به­منظور تلقیح کامل به­مدت30 دقیقه درون مایه تلقیح نگهداری شدند(کراننبروک و همکاران 2008).

جهت بررسی تأثیر تلقیح توأم بذر با باکتری­های محرک رشد و قارچ­های میکوریز بر جوانه­زنی بذر و بنیه گیاهچه دورگ­های ذرت مورد بررسی سه تیمار تلقیح  باکتریایی برتر در آزمایش تلقیح بذر با این باکتری­ها(حمیدی و همکاران 2010) و مایه تلقیح قارچ­ها استفاده شد بدین­ترتیب تیمارهای آزمایش شامل سه دورگ ساده و تلقیح توأم بذر با مایه تلقیح قارچ­های فانلیفورمیس موسه و سیمیگلوموس هوئی و مایه تلقیح باکتری ازوتوباکتر کروکوکوم (Az)، مایه تلقیح تلفیق ازوتوباکتر کروکوکوم و پسودوموناس فلورسنس (Az+Ps)و مایه تلقیح تلفیق سه جنس باکتری (Az+As+Ps) عدم تلقیح بذر، به­عنوان شاهد (جمعاً شش تیمار) بودند.

     بذرهای تلقیح شدهدرون ظرف­های پلاستیکی در بستر لابه­لای کاغذ جوانه­زنی کشت گردیدند. ظرف­های کشت شده به­مدت هفت روز درون اتاق رشددر شرایط استاندارد دمای ثابت25 درجه سانتی­گراد(انجمن بین­المللی آزمون بذر[32]2020) به صورت یک آزمایش دوفاکتوره با 24 تیمار(3 دورگ ساده × 6 تلقیح بذر) بر پایه طرح آزمایشی بلوک­های کامل تصادفی با چهار تکرار قرار داده شدند. در دوره اجرای آزمایش رطوبت محیط کشت با افزودن آب مقطر تأمین شد. همچنین به منظور تعیین سرعت و زمان جوانه­زنی به­طور روزانه ظرف­های کشت شده مورد بازدید قرار گرفته و تعداد بذرهای جوانه­زده یادداشت و برخی از شاخص­های جوانه­زنی مرتبط با بنیه بذر و گیاهچه شامل موارد زیر محاسبه گردیدند:

1- متوسط زمان لازم برای جوانه­زنی[33]که شاخصی از سرعت شتاب جوانه­زنی محسوب می­گردد از روی رابطه زیر محاس(رابطه1)                                    Σ n MTG= Σ (nd)/

که در این رابطه:n= تعداد بذرهای جوانه­زده در طی d روز، d- تعداد روزها و Σn= کل تعداد بذرهای جوانه زده هستند(رانال و دو سانتانا 2006).                                       

2- ضریب سرعت جوانه­زنی[34] نیز که مشخصه سرعت و شتاب جوانه­زنی بذور می باشد از رابطه زیر محاسبه شد:

(رابطه2)   Gn)]×  G2)+…+(n×G1)+ (2           ×[(1(G1+G2+…+Gn)/ =CVG

 در رابطه اخیر G1-Gn تعداد بذرهای جوانه زده از روز اول تا روز آخر آزمون می­باشد(رانال و دو سانتانا 2006).

در پایان اجرای هر آزمون نیز تعداد کل بذرهای جوانه زده(گیاهچه­های عادی) تعیین(دان و دوکورنائو، 2018) و به­عنوان درصد جوانه­زنی نهایی[35](قابلیت جوانه­زنی) به­منظور محاسبه شاخص­های زیر مورد استفاده قرار گرفتند:

3- متوسط جوانه­زنی روزانه[36]که شاخصی از سرعت جوانه­زنی روزانه می­باشد، از رابطه زیر تعیین گردید:

(رابطه3)                                  FGP/D=MDG

که در این رابطه FGP درصد جوانه زنی نهایی(قابلیت جوانه­زنی) و d تعداد روزها تا رسیدن به حداکثر جوانه­زنی نهایی (طول دوره اجرای آزمون) می باشد(رانال و دو سانتانا 2006):

4 -سرعت جوانه­زنی روزانه[37]نیز که عکس متوسط جوانه­زنی روزانه می­باشد:

(رابطه4) MDG                                /1= DGS

محاسبه گردید(رانال و دو سانتانا 2006).

  در پایان آزمون جوانه­زنی استاندارد تعداد 25 گیاهچه عادی به­طور تصادفی از هر واحد آزمایشی انتخاب شده و برای ارزیابی بنیه گیاهچه با استفاده از آزمون تجزیه و تحلیل رشد، طول گیاهچه، ساقه­چه و ریشه­چه آنها به­وسیله خط کش مدرج با دقت یک میلی­متر، وزن خشک گیاهچه،ساقه چه وریشه­چه با قراردادن در آون با دمای 75 درجه سانتی گراد به مدت24 ساعت و توزین با ترازوی دقیق با دقت 001/0 گرم اندازه گیری شدند. سپس شاخص بنیه گیاهچه وزنی[38] نیز با استفاده از رابطه زیر تعیین گردید(فینچ ساواژ و بازل 2016):                                                                                                              

 (رابطه 5)

قابلیت جوانه­زنی × وزن خشک گیاهچه= شاخص وزنی بنیه گیاهچه

 

       در پایان نیز جهت تهیه نمونه­های میکروسکوپی از ریشه­های اولیه نمونه برداری شد. این نمونه­ها درون محلول الکل سفید 70 درجه به­مدت 24 ساعت قرار داده شد. پس از شستشو با آب مقطر، نمونه­ها سه تا پنج روز در محلول پتاس10 درصد نگهداری شدند و پس از شستشوی مجدد با آب مقطر ابتدا در محلول آلکالین به­مدت120 دقیقه و پس از شستشو با آب مقطر 15-10 دقیقه در اسیدکلریدریک10 درصد ثابت شدند. از معرف رنگی مخصوص برای رنگ­آمیزی استفاده شد و با استفاده از لام و لامل اسلاید تهیه گردید و سپس زیر میکروسکوپی با بزرگنمایی 100 برابر تصویر تهیه گردید.

     داده­های بدست آمده پس از بررسی نرمال بودن و کشیدگی[39] و چولگی[40] آنها  و اعمال تبدیل داده­های مناسب به­صورت یک آزمایش دوفاکتوره با 18 تیمار (3 دورگ ساده × 6 تلقیح بذر) بر پایه طرح آزمایشی بلوک­های کامل تصادفی با چهار تکرار تجزیه واریانس شده و مقایسه میانگین­ها به­روش دانکن و ضرایب همبستگی ساده بین ویژگی­های مورد بررسی با استفاده از نرم­افزارMSTAT_C(Ver. 2.1) انجام شد.

 

نتایج و بحث

     تجزیه وتحلیل واریانس داده­های بدست آمده مشخص ساخت که به جز ضریب سرعت جوانه­زنی و سرعت جوانه­زنی روزانه سایر ویژگی­های مورد بررسی تحت تأثیر اثر متقابل تلقیح توأم بذر دورگها و باکتری های محرک رشد(PGPB) و قارچ­های میکوریز قرار گرفتند(جدول 1).  مقایسه میانگین­های قابلیت جوانه­زنی بذرهای تلقیح شده با PGPB و قارچ­های میکوریزمشخص کرد که بالاترین درصد جوانه­زنی نهایی به بذرهای دورگ SC704تلقیح شده با باکتری­های سه جنس و قارچ فانلیفورمیس موسه مربوط بود و تلقیح توأم با باکتری­های سه جنس و سیمیگلوموس هوئی و تلقیح با ازوتوباکتر و ازوتوباکتر و پسودوموناس همراه با قارچ­های میکوریز به­ترتیب در مرتبه­های بعدی قرار داشت(جدول 2). همچنین، از لحاظ پاسخ به تلقیح توأم با باکتری و قارچ به­ترتیب دورگ­های K18 ×B73 وSC700 در مرتبه­های بعدی قرار داشتند و به­طور متوسط تلقیح توأم سبب هشت درصد افزایش درصد جوانه­زنی نهایی بذر شد که تفاوتی با تلقیح باکتریایی نداشت(جدول 2). سنبرگا و همکاران(2018) بهبود جوانه­زنی بذرهای باقلا در اثر تلقیح با باکتری­­های ریزوبیومی و نیز تلقیح توأم با باکتری و قارچ میکوریز را مشاهده کردند. رحیم­زاده و پیرزاد(2019) نیز بهبود جوانه زنی بذرهای کتان با تلقیح با باکتری پسودوموناس و تلقیح توأم با باکتری و قارچ میکوریز را گزارش نمودند. دالا سانتا(2004) افزایش جوانه­زنی بذر در شرایط مزرعه­ای ذرت بر اثر تلقیح بذر با باکتری آزوسپیریلوم و باکونیا و همکاران(2013) نیزافزایش قابلیت جوانه­زنی بذرهای ذرت تلقیح شده با باکتری ازوتوباکتر را گزارش کرده­اند. روزیر و همکاران(2017) نیز تحریک رشد و ظهور ریشه اولیه بذرهای ذرت تلقیح شده با باکتری آزوسپیریلوم لیپوفروم را مشاهده نمودند. همپنین نوماوو و همکاران(2013) افزایش معنی­دار جوانه­زنی بذر را در اثر تلقیح بذرهای ذرت با باکتری پسودوموناس فلورسنس را گزارش کردند. مواد تنظیم کننده رشد گیاهی تحریک­کننده به ویژه جیبرلین­ها نقش مهمی درتحریک آغاز فرآیند جوانه­زنی بذر بر عهده دارند(مجیدی و همکاران 2016). بنابراین به احتمال زیاد PGPB به­کاربرده شده در این آزمایش از طریق ترشح هورمون­های تحریک کننده رشد به ویژه جیبرلین­ها سبب بهبود و ارتقای قابلیت جوانه­زنی بذر گردیده­اند.

      مقایسه میانگین­های متوسط زمان جوانه­زنی بذرهای تلقیح شده با PGPB و قارچ­های میکوریز مشخص کرد که پایین­ترین متوسط زمان جوانه­زنی

 

 

 

 

 

 

 

 

 

جدول  1- تجزیه واریانس(میانگین مربعات) اثر تلقیح توأم با PGPB و قارچ­های میکوریز بر قابلیت جوانه زنی بذر

و ویژگیهای مرتبط با بنیه گیاهچه

 

میانگین مربعات

درجات آزادی

d.f.

منابع تغییر

شاخص بنیه گیاهچه

وزن خشک ریشه اولیه

وزن خشک ساقه اولیه

وزن خشک گیاهچه

طول ریشه اولیه

طول ساقه اولیه

طول گیاهچه

سرعت جوانه زنی روزانه

ضریب سرعت جوانه زنی

متوسط جوانه زنی روزانه

متوسط زمان جوانه زنی

قابلیت

جوانه زنی

ns068/57

ns185/5

ns9869/2

*198/4

*805/1

ns218/0

ns653/0

ns310/5

ns5909/4

ns170/0

ns950/1

ns752/4

3

تکرار

**310/1918

**911/169

*906/79

**086/161

*977/7

*400/29

*570/51

ns700/292

ns658/379

**930/6

**920/39

*670/365

2

دورگ­ها

*121/1184

**196/141

**129/66

**264/170

*010/6

*140/19

*621/60

ns169/219

ns615/249

**141/5

**812/29

*151/62

1

میکوریز

**122/2010

**250/29

*150/114

*120/314

**25/1151

**121/62

*690/471

ns110/296

ns215/491

*121/1

*211/541

*915/54

3

دورگ­ها×میکوریز

*804/2844

*170/259

**170/99

*875/291

**791/1431

*900/85

*514/644

ns508/426

ns425/529

*908/1

*890/666

**531/81

7

PGPR

**428/3992

**950/341

**965/181

**406/790

**851/1831

*411/0

**757/0

ns713/710

ns7907/640

**500/7

*980/0

*721/92

14

دورگ­ها × PGPR

**222/1171

*160/301

**960/102

814/416

*111/1514

**111/44

*071/311

ns124/469

ns11/374

**112/8

**812/0

**211/72

3

میکوریز ×  PGPR

*162/4001

**151/396

**110/171

*152/814

**1/1825

**721/0

*691/0

ns124/679

ns160/554

**124/0

*900/0

**144/85

23

دورگ ها× میکوریز × PGPR

273/19

147/0

142/0

973/1

181/0

00/59

917/0

714/1

900/5

023/0

040/0

824/0

69

اشتباه آزمایشی

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

95

کل

95/4

97/4

50/5

77/4

55/6

900/9

62/1

16/2

55/1

44/2

42/0

900/1

 

ضریب تغییرات (%)

 

  ns   غیر معنی دار ، **,*به ترتیب معنی دار در سطح احتمال 5 درصد و1 درصد می باشد.

 

 

 

به­ترتیب مربوط به بذرهای دورگSC704 تلقیح شده با باکتری­های سه جنس و قارچ فانلیفورمیس موسهاست. تلقیح توأم با باکتری­های سه جنس و سیمیگلوموس هوئی و تلقیح با ازوتوباکترو ازوتوباکتر و پسودوموناس همراه با قارچ­های میکوریز به­ترتیب در مرتبه­های بعدی قرار داشت(جدول 2). از لحاظ پاسخ به تلقیح توأم با باکتری و قارچ نیز به­ترتیب دورگ­هایK18  × B73 وSC700 در مرتبه­های بعدی قرار داشتند. به­طور متوسط، تلقیح توأم سبب20درصد کاهش متوسط زمان جوانه­زنی بذر شد(جدول 2). متوسط زمان جوانه­زنی شاخصی از سرعت جوانه­زنی بذر بوده که معیاری از یکنواختی جوانهزنی و وضعیت بنیه گیاهچه محسوب می­گردد(رانال و دو سانتانا 2006). به احتمال زیاد، PGPB و قارچ­های میکوریز مورد استفاده در این آزمایش ازطریق تولید مواد تحریک کننده رشد موجب تحریک جوانه­زنی بذر و در نتیجه کاهش متوسط زمان لازم برای جوانه­زنی و به­عبارت دیگر جوانه­زنی سریع­تر بذر گردیده­اند.

      مقایسه میانگین­های متوسط جوانه­زنی روزانه بذرهای تلقیح شده با PGPB و قارچ­های میکوریزمشخص کرد که بالاترین متوسط جوانه­زنی روزانه به­ترتیب مربوط به بذرهای دورگ SC700تلقیح شده با باکتری­های سه جنس و قارچ فانلیفورمیس موسه بود و تلقیح توأم با باکتری­های سه جنس و سیمیگلوموس هوئی و تلقیح با ازوتوباکترو ازوتوباکتر و پسودوموناس همراه با قارچ­های میکوریز به­ترتیب در مرتبه­های بعدی قرار داشت(جدول 2). از لحاظ پاسخ به تلقیح توأم با باکتری و قارچ نیز به­ترتیب دورگ­هایK18 ×B73 و SC700 در مرتبه­های بعدی قرار داشتند و به­طور متوسط تلقیح توأم موجب11 درصد افزایش متوسط جوانه­زنی روزانه شد(جدول 2).  متوسط جوانه­زنی روزانه شاخصی از سرعت جوانه­زنی بذر است(رانال و دو سانتانا 2006). به­طورکلی، مواد تحریک کننده رشد به­ویژه مواد تنظیم کننده رشد گیاهی که جیبرلین­ها از مهم­ترین آنها محسوب می­شوند، نقش مؤثری در افزایش سرعت جوانه­زنی بذر بر عهده دارند(مجیدی و همکاران 2016). بررسی کاسان و همکاران( 2001) مشخص ساخت که تلقیح بذرهای برنج با باکتری آزوسپیریلوم لیپوفروم موجب افزایش سرعت جوانه­زنی می­شود. آنان تأثیر مواد تنظیم کننده رشد گیاهی تحریک­کننده شامل اکسین­ها، جیبرلین­ها و سیتوکینین­ها را مهم­ترین سازوکار برای ایجاد چنین اثری ذکر کرده­اند. بنابراین، به احتمال زیاد PGPB و قارچ­های میکوریز مورد استفاده در این آزمایش نیز از این طریق سبب افزایش سرعت جوانه­زنی گردیده­اند.

 

 

جدول2-مقایسه میانگین ترکیبات تیماری دورگ­ها، PGPB و قارچهای میکوریز بر قابلیت جوانه زنی بذر و ویژگی­های مرتبط با بنیه گیاهچه

 

ویژگی­ها

 

 

تیمار

شاخص

بنیه

گیاهچه

وزن خشک ریشه اولیه

(g)

وزن خشک ساقه اولیه (g)

وزن خشک

گیاهچه

(g)

طول ریشه اولیه

(cm)

طول ساقه

اولیه

(cm)

طول

گیاهچه

(cm)

متوسط جوانه زنی روزانه

(day-1)

متوسط

زمان جوانه زنی

(day)

قابلیت

جوانه زنی

(%)

 

 

p645/75

i273/1

i547/2

h820/3

l075/5

l350/23

k225/28

j175/13

a660/6

g25/92

شاهد(عدم تلقیح)

 

 

d250/95

h345/1

de755/2

f000/4

i55/11

g250/28

gh550/39

d250/14

f460/5

c55/99

Az

G.h.

 

c550/95

de525/1

cd825/2

e350/4

fg750/12

e250/29

fg900/41

c5/14

de600/5

b80/99

Az+Ps

دورگ

 

ab850/97

ab800/1

b950/2

ab778/4

ab800/16

b00/40

b750/47

bc750/14

bc850/5

a00/100

Az+As+Ps

SC704

 

b755/95

e375/1

cd825/2

ef200/4

hi750/11

f750/28

h700/39

b750/14

fg440/5

bc75/99

Az

 

 

bc00/96

cd675/1

bc875/2

cd550/4

f950/12

ed550/29

f00/42

ab950/14

e530/5

ab90/99

Az+Ps

G.m.

 

a00/98

a860/1

a025/3

a885/4

a850/16

a550/40

a00/48

a000/15

d670/5

a00/100

Az+As+Ps

 

 

r270/65

k247/1

j491/2

j738/3

m675/4

m50/21

m175/27

k640/12

b590/6

i500/88

شاهد(عدم تلقیح)

 

 

o215/76

ef371/1

h500/2

g871/3

jk650/10

k450/26

j650/36

i250/13

f460/5

f5/93

Az

G.h.

 

l650/77

d600/1

gh555/2

f155/4

hi850/11

i550/27

h700/39

h550/13

e530/5

ef00/94

Az+Ps

دورگ

 

j215/84

de575/1

d800/2

de375/4

e850/14

d900/29

e500/44

e00/14

d670/5

de5/95

Az+As+Ps

SC700

 

o500/76

ef370/1

g575//2

745/3

j950/10

j850/26

ij850/36

fg350/13

h390/5

ef00/94

Az

 

 

k900/77

f350/1

ef650/2

f000/4

h00/12

h950/27

g00/40

gh650/13

ef500/5

e5/94

Az+Ps

G.m.

 

i850/85

d600/1

c855/2

d455/4

d00/15

cd250/30

de00/45

d250/14

de600/5

d96

Az+As+Ps

 

 

q890/70

j286/1

ij502/2

i788/3

lm750/4

lm275/23

l325/27

l895/12

ab630/6

h25/90

شاهد(عدم تلقیح)

 

 

h250/87

fg301/1

ef654/2

fg955/3

k500/10

i500/27

i850/37

g700/13

f460/5

c50/99

Az

G.h.

 

m725/76

bc725/1

g575/2

e300/4

gh150/12

fg550/28

d500/45

f950/13

de600/5

bc75/99

Az+Ps

دورگ

 

f125/90

c700/1

bc875/2

c575/4

c550/16

cd50/30

cd700/46

d00/14

c810/5

ab90/99

Az+As+Ps

B73×K18

 

g755/87

g305/1

f695/2

f000/4

ij850/10

gh00/28

hi00/38

g750/13

g410/5

c50/99

Az

 

 

n255/77

bc725/1

e750/2

bc675/4

g550/12

f750/28

ef00/41

e00/14

e530/5

bc70/99

Az+Ps

G.m.

 

e277/91

b778/1

ab000/2

b750/4

b750/16

c750/30

c950/46

d250/14

de600/5

ab95/99

Az+As+Ps

 

 

*در هر ستون میانگین هایی که حداقل در یک حرف یکسان باشند بر اساس آزمون چند دامنه ای دانکن در سطح 5 درصد اختلاف معنی دار

 

                           

 

 

 

 

 

 

 

مقایسه میانگین­های طول گیاهچه بذرهای تلقیح شده با PGPB و قارچ­های میکوریز مشخص کرد که بیشترین طول گیاهچه به بذرهای دورگSC704 تلقیح شده به­ترتیب با باکتریهای سه جنس و قارچ فانلیفورمیس موسه مربوط است. تلقیح توأم با باکتری­های سه جنس و سیمیگلوموس هویی و تلقیح با ازوتوباکترو ازوتوباکتر و پسودوموناس همراه با قارچ­های میکوریز به­ترتیب در مرتبه­های بعدی قرار داشت(جدول 2). از لحاظ پاسخ به تلقیح توأم با باکتری و قارچ نیزبه ترتیب دورگ­هایK18×B73 و SC700 در مرتبه­های بعدی قرار داشتند و به­طور متوسط تلقیح توأم سبب43 درصد افزایش طول گیاهچه شد (جدول 2).

    کاسان و همکاران( 2001)  نیز افزایش طول گیاهچه برنج بر اثر تلقیح بذر با باکتری آزوسپیریلوم لیپوفروم را گزارش کردند. طول گیاهچه معیاری از بنیه گیاهچه محسوب می­شود که به­عنوان یکی از شاخص­های ارزیابی بنیه بذر و گیاهچه گیاهان زراعی مختلف مورد استفاده قرار می­گیرد(الیاس و همکاران 2012). با توجه به نقش مواد تنظیم کننده رشد گیاهی تحریک کننده رشد از قبیل اکسین­ها، جیبرلین­ها و سیتوکینین­ها در افزایش تقسیم سلولی و افزایش طول سلول­ها، یکی از مهم­ترین سازوکارهای تأثیر محرک رشد گیاهچهPGPB ازطریق ترشح این مواد است(گودا و همکاران 2018).  به­نظر می­رسد که PGPB و قارچ­های میکوریز مورد بررسی در این آزمایش نیز ازطریق چنین سازوکاری توانسته­اند موجب افزایش طول گیاهچه دورگ­های ذرت مورد مطالعه شوند.

    مقایسه میانگین­های قابلیت جوانه­زنی بذرهای تلقیح شده با PGPB و قارچ­های میکوریز نشان داد که بالاترین طول ساقه اولیه به­ترتیب به بذرهای دورگ SC704تلقیح شده با باکتری­های سه جنس و قارچ فانلیفورمیس موسه تعلق دارد. تلقیح توأم با باکتری­های سه جنس و گلوموس هویی و تلقیح با ازوتوباکترو ازوتوباکتر و پسودوموناس همراه با قارچ­های میکوریز به­ترتیب در مرتبه­های بعدی قرار داشتند(جدول 2). از لحاظ پاسخ به تلقیح توأم با باکتری و قارچ نیز به­ترتیب دورگهایK18×B73 و SC700 در مرتبه­های بعدی قرار داشتند و به­طور متوسط تلقیح توأم 45 درصد نسبت به شاهد طول ساقه اولیه را افزایش داد(جدول 2).

    به­طورکلی طول ساقه اولیه از شاخص­های بنیه گیاهچه است که از آن در آزمون تجزیه و تحلیل رشد گیاهچه برای ارزیابی بنیه بذر و گیاهچه استفاده می­شود(الیاس و همکاران 2012). یکی از آشکارترین اثرات مواد تنظیم کننده رشد گیاه تحریک کننده تحریک رشد کولئوپتیل ذرت بر اثر اسید ایندول 3-استیک است(سوباش و همکاران 2015). مطالعه داسیلوا آراجوئوا و همکاران(2013) افزایش طول ساقه اولیه برنج با تلقیح بذر با باکتری­ های آزوسپیریلوم لیپوفروم و رایزوبیوم را ازطریق سازوکار ترشح مواد تنظیم کننده رشد گیاه تحریک کننده توسط این باکتری­ها مشخص ساخت. نوماوو و همکاران(2013) نیز افزایش طول ساقه اولیه گیاهچه­های پنج روزه ذرت را که بذر آنها با سویه­ای از باکتری آزوسپیریلوم لیپوفروم تلقیح شده بود مشاهده کردند. چنین به­نظر می­رسد که در این پژوهش نیز PGPB و قارچ­های میکوریز از همین طریق طول ساقه اولیه دورگ­های مورد بررسی را افزایش داده اند.

   با مقایسه میانگین­های طول ریشه اولیه بذرهای تلقیح شده با PGPB و قارچ­های میکوریزمشخص شد که بذرهای دورگ SC704تلقیح شده با باکتری­های سه جنس وقارچ فانلیفورمیس موسه در ردیف اول قرار دارد. تلقیح توأم با باکتری­های سه جنس و سیمیگلوموس هوئی و تلقیح با ازوتوباکترو ازوتوباکتر و پسودوموناس همراه با قارچ­های میکوریز به­ترتیب دارای طول ریشه اولیه بیشتری نسبت به شاهد بودند(جدول 2). ازنظر پاسخ به تلقیح توأم با باکتری و قارچ نیز به­ترتیب دورگ­هایK18  × B73 و SC700 در مرتبه­های بعدی قرار داشتند. به­طور متوسط تلقیح توأم در مقایسه با شاهد70 درصد طول ریشه اولیه را افزایش داد(جدول 2).

    اندازه­گیری طول ریشه اولیه گیاهچه یکی از روش­های ارزیابی بنیه بذر و گیاهچه است(الیاس و همکاران 2012). ترشح مواد تنظیم کننده رشد گیاه تحریک کننده نظیر اکسین­ها، جیبرلین­ها و سیتوکینین­ها توسط باکتری­های ازوتوباکتر، آزوسپیریلوم و پسودوموناس و افزایش تقسیم سلولی بافت مریستمی ریشه و افزایش طول سلولهای در حال تقسیم، همچنین سازوکار این باکتری­ها در ممانعت از تولید مواد تنظیم کننده رشد گیاهجلوگیری کننده از رشد اتیلن مهم­ترین راه­های تحریک رشد ریشه بر اثر کاربردPGPB هستند(ماهانتی و همکاران 2017).  بررسی روزیر و همکاران(2017) نیز اثر تحریک­کننده تلقیح بذر ذرت با باکتری آزوسپیریلوم لیپوفروم بر رشد و نمو ریشه­های بذری در مراحل اولیه جوانه­زنی بذر و رشد گیاهچه را که موجب بهبود کلی شاخص­های رشد ریشه گردید، نشان داد. همچنین، نوماوو و همکاران(2013) افزایش طول ریشه اولیه گیاهچه­های پنج روزه ذرت که بذرهای آنها با باکتری آزوسپیریلوم لیپوفروم تلقیح شده بودند را گزارش کردند. آنان مشاهده کردند که مساحت ریشه­های اولیه این گیاهچه­ها 14 روز پس از جوانه­زنی بذر افزایش قابل ملاحظه­ای می­یابد. بدین­ترتیب به­نظر می­رسد که PGPB و قارچ­های میکوریز به­کار رفته در این آزمایش نیز بدین طریق سبب افزایش طول ریشه اولیه دورگ­های ذرت مورد بررسی شده­اند.

    مقایسه میانگین­های وزن خشک گیاهچه،ساقه اولیه و ریشه اولیه بذرهای تلقیح شده با PGPB و قارچ­های میکوریزنشان داد که بیشترین وزن خشک گیاهچه، ساقه اولیه و ریشه اولیه مربوط به بذرهای دورگSC704 تلقیح شده با باکتری­های سه جنس وقارچ فانلیفورمیس موسه است. تلقیح توأم با باکتری­های سه جنس و گلوموس هویی و تلقیح با ازوتوباکترو ازوتوباکتر و پسودوموناس همراه با قارچ­های میکوریز به­ترتیب در مرتبه­های بعدی قرار داشتند(جدول 2). از لحاظ پاسخ به تلقیح توأم با باکتری و قارچ نیز به­ترتیب دورگ­هایK18 × B73 و SC700 در مرتبه­های بعدی قرار داشتند و به­طور متوسط تلقیح توأم سبب به­ترتیب21،17 و32 درصد افزایش وزن خشک گیاهچه،ساقه اولیه و ریشه اولیه نسبت به شاهد شد که در مقایسه با تلقیح فقط با باکتری به­ترتیب 5/0، 1 و 14 درصد افزایش داشتند که گویای اثر افزایشی میکوریز بر این ویژگی­ها می­باشد(جدول 2).

      وزن خشک گیاهچه، ریشه و ساقه اولیه از معیارهای ارزیابی بنیه بذر و گیاهچه هستند (الیاس و همکاران  2012). بررسی کاسان و همکاران( 2001) مشخص ساختند که تلقیح بذر برنج با باکتری آزوسپیریلوم لیپوفروم و رایزوبیوم به­ترتیب سبب افزایش وزن خشک گیاهچه و ریشه اولیه می گردد. همچنین نوماوو و همکاران(2017) افزایش وزن خشک گیاهچه دورگ­های ذرت در اثر تلقیح بذر با باکتری پسودوموناس فلورسنس و روزیر و همکاران(2017) افزایش وزن خشک ریشه اولیه ذرت بر اثر تلقیح بذر با باکتری آزوسپیریلوم لیپوفروم را نشان دادند. بررسی فوکامی و همکاران(2016) افزایش 4/68 درصدی وزن خشک ریشه اولیه و 6/42 درصدی وزن خشک ساقه اولیه گیاهچه­های ذرت که بذر آنها با آزوسپیریلوم لیپوفروم تلقیح شده بود نسبت به شاهد(بذرهای تلقیح نشده) مشخص ساخت. مواد تنظیم کننده رشد گیاه که اثر محرک رشد گیاه دارند، با تحریک رشد موجب افزایش وزن خشک گیاهچه و اجزای آن می­گردند(ماهانتی و همکاران 2017). بنابراین، احتمال دارد مواد تحریک کننده رشد گیاه تولید شده به­وسیله PGPB و قارچ­های میکوریز به­کارگرفته شده در این آزمایش سبب افزایش رشد گیاهچه دورگ­های ذرت مورد بررسی و در نتیجه افزایش وزن خشک گیاهچه و اجزای آن گردیده­اند.

    مقایسه میانگین­های شاخص بنیه گیاهچه بذرهای تلقیح شده با PGPB و قارچ­های میکوریز مشخص کرد که بالاترین بنیه گیاهچه مربوط به بذرهای دورگ  SC704تلقیح شده با باکتری­های سه جنس و قارچ فانلیفورمیس موسه است. تلقیح توأم با باکتری­های سه جنس و گلوموس هویی و تلقیح با ازوتوباکتر و ازوتوباکتر و پسودوموناس همراه با قارچ­های میکوریز به­ترتیب در مرتبه­های بعدی قرار داشت(جدول 2). از لحاظ پاسخ به تلقیح توأم با باکتری و قارچ نیز به­ترتیب دورگ­هایK18 × B73 و SC700 در مرتبه­های بعدی قرار داشتند. به­طور متوسط تلقیح توأم سبب25 درصد افزایش شاخص بنیه گیاهچه شد که بیانگر اثر محرک میکوریز بر شاخص بنیه گیاهچه نسبت به تلقیح فقط با باکتری است(جدول 2).     شاخص بنیه گیاهچه از شاخص­های مهم ارزیابی بنیه بذر و گیاهچه است(الیاس و همکاران 2012). باتوجه به تأثیرPGPB و تلقیح توأم با قارچ­های میکوریز بر افزایش قابلیت جوانه­زنی بذر و وزن خشک گیاهچه دورگ­های ذرت مورد بررسی تأثیر این باکتری­ها و قارچ­ها بر افزایش شاخص بنیه گیاهچه دور از انتظار نیست.

    بررسی ضرایب همبستگی ساده بین ویژگی­های مورد بررسی مشخص نمود که کلیه ویژگی­های مورد بررسی با یکدیگر دارای همبستگی معنی­دار یا بسیار معنی­دار هستند(جدول 3). چنین نتیجه­ای نشان دهنده برخورداری رابطه همبستگی بالای ویژگی­های مورد بررسی با یکدیگر است که در توجیه نتایج بدست آمده از این پژوهش و تفسیر نتایج بسیار مؤثر است. باتوجه به­این­که رابطه ویژگی­های مختلف گیاهچه ذرت دورگSC704 با میزان، سرعت ظهور و بنیه گیاهچه در مزرعه مشخص گردیده است(حمیدی و همکاران 2005)، بنابراین تأثیر ارتقای کیفیت بذر با PGPB و تلقیح توأم بذر با باکتری و قارچ­های میکوریز بر بهبود رشد و نمو گیاهچه در مزرعه قابل انتظار است.

     براساس نتایج این پژوهش و رابطه همبستگی ویژگی­های بررسی شده مشخص شد تلقیح توأم بذر دورگ­های ذرت مطالعه شده تأثیر قابل ملاحظه­ای در ارتقای کیفیت بذر و تقویت بنیه گیاهچه داشته­اند. همچنین از لحاظ تأثیر بر ویژگی­های مورد مطالعه، تلقیح توأم بذر با قارچ فانلیفورمیس موسه و باکتری­های ازوتوباکتر  کروکوکوم، آزوسپیریلوم لیپوفروم، آزوسپیریلوم برازیلنس و پسودوموناس فلورسنس، تلقیح با دو باکتری ازوتوباکتر  کروکوکوم و پسودوموناس فلورسنس و تلقیح با تک تک این باکتری­ها بیشترین تأثیر مثبت را در برداشته­اند. به احتمال زیاد، این تفاوت از نظر میزان تأثیر در وحله نخست به اختلاف توانایی این سه جنس PGPB در سازوکارهای تأثیرگذار بر ویژگی­های بررسی شده مربوط می­شود. سه دو رگ مورد مطالعه نیز از نظر پاسخ به تلقیح بذر با PGPB مورد مطالعه با یکدیگر متفاوت بودند. به­طوری­که به­ترتیب دورگ­های SC704،K18 ×B73 وSC700 بیشتر تحت تأثیر تلقیح بذر با این باکتری­ها قرار گرفتند. با توجه به سازوکارهای تأثیر این باکتری­ها بر ویژگی­های مورد بررسی احتمال دارد که تفاوت­های این دورگ­ها ازنظر ترشح مواد محرک فعالیت این باکتری­ها از قبیل اسیدآمینه تریپتوفان(پیش ماده تولید اکسین) و توانایی آنها در برقراری رابطه همیاری سبب اختلاف آنها با یکدیگر شده است. همچنین، مشخص شد هردو قارچ میکوریز در تلفیق با مجموع باکتری­ها و یا دو باکتری ازوتوباکتر و پسودوموناس و یا ازوتوباکتر بیشترین تأثیر افزایندگی را بر قابلیت جوانه­زنی بذر، بنیه گیاهچه و ویژگیهای مرتبط در هر سه دورگ داشته­اند. قارچ فانلیفورمیس موسه نیز مؤثرتر از گلوموس هویی بود. بررسی نتایج نقش قارچ­های میکوریز را در تشدید اثر PGPB آشکار می­سازد. با توجه به این­که اسلایدهای میکروسکوپی تهیه شده از ریشه­های اولیه هفت روزه نشان دهنده نفوذ ریسه­ها و تشکیل آرباسکول قارچ­های میکوریز در بافت­های ریشه دورگ­های ذرت مورد مطالعه بود(شکل­های 1، 2 و 3)، بنابراین تأثیر این قارچ­ها در بروز تأثیر افزایندگی مشاهده شده قابل استنباط است. فعالیت تولید مواد تنظیم کننده رشد دارای اثر تحریک کننده رشد توسط قارچ­های میکوریزنیز شناخته شده است، به­طوری که راماسامی و همکاران(2011) و فیتز و همکاران(2005) تولید فعال اکسین­های اسید ایندول بوتیریک و اسید  ایندول3-استیک به­وسیله قارچ میکوریز آرباسکولار گلوموس اینترارادیسز را در همزیستی با ریشه­های ذرت گزارش کردند. بنابراین، با توجه به افزایش اثر محرک PGPB بر قابلیت جوانه­زنی بذر، بنیه گیاهچه و ویژگی­های مرتبط در تیمارهای تلقیح توأم با قارچ­های میکوریز مورد بررسی در این پژوهش، می­توان استنباط کرد که به احتمال زیاد این قارچ­ها و PGPB با سازوکار تولید مواد تنظیم کننده رشد تحریک کننده اثر هم­افزایی[41] یکدیگر را تقویت کرده­اند.

 

 

جدول3- ضرایب همبستگی ساده بین درصد جوانه­زنی بذر و ویژگی­های مرتبط با بنیه گیاهچه هیبریدهای ذرت دیررس مورد مطالعه تحت اثر تلقیح بذر با PGPB و قارچ­های میکوریز.

 

10

9

8

7

6

5

4

3

2

1

ویژگی­ها

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1

1.قابلیت جوانه زنی

 

 

 

 

 

 

 

 

1

**851/0

2.متوسط زمان جوانه زنی

 

 

 

 

 

 

 

1

*710/0

**908/0

3.متوسط جوانه زنی روزانه

 

 

 

 

 

 

1

**705/0

**894/0

*714/0

4.طول گیاهچه

 

 

 

 

 

1

**916/0

*718/0

*904/0

*791/0

5.طول ساقه اولیه

 

 

 

 

1

**902/0

**927/0

**616/0

**869/0

ns598/0

6.طول ریشه اولیه

 

 

 

1

*962/0

**718/0

*741/0

**852/0

*785/0

**910/0

7.وزن خشک گیاهچه

 

 

1

**949/0

ns418/0

ns406/0

*715/0

**800/0

*749/0

**900/0

8.وزن خشک ساقه اولیه

 

1

**967/0

**960/0

ns467/0

ns418/0

**614/0

**864/0

*701/0

**808/0

9. وزن خشک ریشه اولیه

1

**977/0

**977/0

**954/0

**710/0

**712/0

*608/0

**913/0

*609/0

**901/0

10. شاخص بنیه گیاهچه

 

 

nsغیر معنی دار ، *و**به ترتیب معنی دار در سطح احتمال 5 درصد و1 درصد

 

 

 (الف)                                                     (ب)                                                  (ج)

 

شکل1- تصویر میکروسکوپی(با بزرگنمایی 100برابر) از نفوذ ریسه و تشکیل آرباسکول در بافت ریشه اولیه گیاهچه هفت روزه ذرت

دورگ SC704تلقیح شده با PGPB و قارچهای میکوریز(الف)بدون قارچ میکوریز، (ب)  فانلیفورمیس موسه، (ب) سیمیگلوموس هوئی.

 

 

(الف)                                                              (ب)                                                         (ج)

 

شکل 2- تصویر میکروسکوپی(با بزرگنمایی 100برابر) از نفوذ ریسه و تشکیل آرباسکول در بافت ریشه اولیه گیاهچه هفت روزه  ذرت دورگ SC700تلقیح شده با PGPB و قارچهای میکوریز(الف)بدون قارچ میکوریز، (ب) فانلیفورمیس موسه، (ج) سیمیگلوموس هوئی.

(الف)                                                 (ب)                                                       (ج)

 

 

     

شکل 3- تصویر میکروسکوپی(با بزرگنمایی 100برابر) از نفوذ ریسه و تشکیل آرباسکول در بافت ریشه اولیه گیاهچه هفت روزه  ذرت دورگ K18 × B73 تلقیح شده با PGPB و قارچ­های میکوریز (الف)بدون قارچ میکوریز، (ب) فانلیفورمیس موسه، (ج) سیمیگلوموس هوئی.

 

 

 

 

 

 

 

 

نتیجه گیری کلی

    براساس نتایج این تحقیق می­توان اظهار داشت کاربرد این باکتری­ها و قارچ­های میکوریز ازطریق تلقیح بذر سبب ارتقای کیفیت بذر و بهبود بنیه گیاهچه دورگ­های دیررس ذرت مورد بررسی شده است. لذا بهبود رشد ونمو بعدی بوته و استقرار بیشتر و سریع­تر تراکم بوته مطلوب که در دستیابی به عملکرد بیشتر نقش قابل ملاحظه­ای دارد، مورد انتظار است. به­نظر می­رسد که PGPB مورد مطالعه به احتمال زیاد از طریق سازوکار تولید مواد تنظیم کننده رشد و افزایش جوانه­زنی بذر و بنیه گیاهچه توانسته باشد در بروز نتایج بدست آمده در آزمایش گلخانه­ای و آزمایش مزرعه­ای، به­ویژه مرحله ظهور گیاهچه و استقرار آن مؤثر واقع شده باشد. همچنین اثر تقویت کننده قارچ­های میکوریز بر تأثیر PGPB بیانگر قابلیت تشدید کننده اثر مثبت PGPB بر رشد و نمو می­باشد که نیاز به بررسی بیشتر دارد. برمبنای این نتایج امکان کاربرد سویه­های باکتری­های محرک رشد گیاه قارچ­های میکوریز مورد بررسی برای پوشش­دهی بذرهای دورگ­های دیررس ذرت بررسی شده وجود دارد. لذا امکان مصرف این کود زیستی از این طریق برای ارائه و مصرف تجاری آنها برای کشت در مزارع ذرت کاری کشور مو تواند فراهم شود.   

 

سپاسگزاری

    نگارندگان مقاله بدین­وسیله مراتب سپاسگزاری خویش را نسبت به دست­اندرکاران مؤسسه تحقیقات ثبت و گواهی بذر و نهال، مؤسسه تحقیقات خاک و آب کشور و پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی که امکان اجرای پروژه مربوطه را فراهم ساختند، ابراز می­دارند.

 

[1]Biofertilizers

[2] Rhizosphere

[3]Plant Growth Promoting Rhizobacteria(PGPR)

[4]Mycorrhizae

[5]Azotobacter spp.

[6]Azospirillum spp.

[7]Pseudomonas spp.

[8]1-aminocyclopopane-1-caboxylic(ACC) deaminase

[9] Funneliformis

[10]Glomus

[11] Germinability

[12] Vigour

[13] Longevity

[14]Seed health

[15] Seed Enhancement

[16] Processing

[17] Biofortification

[18] Priming

[19] Siderophore

[20] Fusaruim spp.

[21] Plant Growth Regulators(PGRs)

[22] Funneliformis mosseae (T.H. Nicolson & Gerd.) C. Walker & A. Schuessler 2010

[23]Glomus intraradices

[24] Glomus hoi

[25] Homotypic synonym (or Nomenclatural Synonym)

[26] Simiglomus hoi (S.M.Berch & Trappe) G.A.Silva, Oehl & Sieverding

[27] Colony Forming Units(CFU)

[28]Azotobacter chroococcum

[29]Azospirillum lipoferum

[30]Azospirillum brasilens

[31]Pseudomonas fluorescens

[32] International seed Testing association(ISTA)

[33]Mean Time to Germination (MTG)

[34]Coefficient of Velocity of Germination (CVG)

[35]Final Germination Percent (FGP)

[36]Mean Daily Germination (MDG)

[37]Daily Germination Speed (DGS)

[38] Seedling Vigour Index (SVI)

[39] Courtosis

[40]Skewness

[41]Synergic

Agbodjato NA, Noumavo PA, Adjanohoun A, Agbessi L and Baba-Moussa L, 2016. Synergistic Effects of Plant Growth Promoting Rhizobacteria and Chitosan on In Vitro Seeds Germination, Greenhouse Growth, and Nutrient Uptake of Maize (Zea mays L.). Biotechnology Research International, 2016:1-11.
Alizadeh K, Rezaei-chiyaneh E, Amirnia R and Barin M, 2020. Combined Application of PGPR and Mycorrhizal Fungi on Seed yield, Macronutrients Uptake and Soil Biological Index in Intercropping Linseed (Linum usitatissimum L.) with Faba bean (Vicia faba L.). Journal of Agricultural Science and Sustainable Production, 30(1): 19-40. 
Aliabadi Farahani H, Lebaschi MH and Hamidi A, 2008. Effects of arbuscular mycorrhizal fungi, phosphorus and water stress on quantity and quality characteristics of coriander. Advances in Natural and Applied Science, 2(2): 55-59.
Amogou O, Dagbénonbakin G, Adoukè Agbodjato N, Noumavo PA, Adio Salami H, Valère S, Mèvognon Ricardos A, Abado Sylvestre A, Fousseni K, Djihal A, Adjanohoun A and Baba-Moussam L, 2018. Influence of Isolated PGPR Rhizobacteria in Central and Northern Benin on Maize Germination and Greenhouse Growth.  American Journal of Plant Sciences, 9: 2775-2793.
Aguegue MR, Noumavo PA, Dagbenonbakin G, Agbodjato NA, Assogba S, Koda, AD, Adjanohoun A, Rivera R, de la Noval Pons BM and Baba-Moussa L, 2017. Arbuscular Mycorrhizal Fertilization of Corn (Zea mays L.) Cultivated on Ferrous Soil in Southern Benin. Journal of Agricultural Studies, 5(3): 99-115.
Budak B, Khalvati MA and Özkan ŞS, 2017. The Usage of Native Arbuscular Mycorrhizal Fungi (AMF) in Drought Areas and Low–Input Crop Production Systems.  Adnan Menderes Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 14 (2):69-73.
Backer R,  Rokem JS, Ilangumaran  G, Lamont J, Praslickova D, Ricci E, Subramanian S and Smith DL, 2018. Plant Growth-Promoting Rhizobacteria: Context, Mechanisms of Action, and Roadmap to Commercialization of Biostimulants for Sustainable Agriculture. Frontiers in Plant Science, 9: 1-17.
Bákonyi N, Bott S, Gajdos É, Szabó A, Jakab A, Tóth B, Makleit P and Veres Sz, 2013. Using Biofertilizer to Improve Seed Germination and Early Development of Maize. Polish Journal of Environmental Studies, 22(6): 1595-1599.
Cassa´n F, Bottini R, Schneider G and Piccoli P, 2001. Azospirillum brasilense and Azospirillum lipoferum Hydrolyze Conjugates of GA20 and Metabolize the Resultant Aglycones to GA1 in Seedlings of Rice Dwarf Mutants. Plant Physiology, 125: 2053–2058.
Cozzolino V, Di Meo V and Piccolo A, 2013. Impact of arbuscular mycorrhizal fungi applications on maize production and soil phosphorus availability. Journal of Geochemical Exploration, 129: 40–44.
Cranenbrouck S, Declerck S, and de Bloulois HD, 2008. International Training on in Vitro Culture of Arbuscular Mycorrhizal Fungi. Univercité Cattholique de Louvain.  
Dalla Santa OR, Soccol CR, Ronzelli Junior P, Hernández RF,  Alvarez GLM, Dalla Santa HS and Pandey A, 2004. Effects of inoculation of Azospirillum sp. in maize seeds under field conditions. Food, Agriculture and Environment, 2(1):  238-242.
Da Silva Araújoa AE, Divan Baldani VL, de Souza Galisa, P, Pereirac, JA and Baldani JI, 2013. Response of traditional upland rice varieties to inoculation with selected diazotrophic bacteria isolated from rice cropped at the Northeast region of Brazil. Applied Soil Ecology,  64: 49-55.
Delshadi S, Ebrahimi M and Shirmohammadi E, 2017. Effectiveness of plant growth promoting rhizobacteria on Bromus tomentellus Boiss seed germination, growth and nutrients uptake under drought stress. South African Journal of Botany, 113:11-18.
Don R and Ducournau S, 2018. Hand book for seedling evaluation (4th. .Ed.). International Seed Testing Association (ISTA), Zurich, Switzerland.
Elias SG, Copeland LO, McDonald MB and Baalbaki, RZ, 2012. Seed Testing: Principles and Practices. Michigan State University Press.
Finch-Savage WE and Bassel GW, 2016. Seed vigour and crop establishment: extending performance beyond adaptation. Journal of Experimental Botany, 67(3): 567–591.
Fitze D, Wiepning A, Kaldorf M and Ludwig-Müller J, 2005.  Auxin in the development of an arbuscular mycorrhizal symbiosis in maize.  Journal of Plant Physiology, 162:1210-1219.
Fulchieri M and Frioni L, 1994. Azospirillum inoculation on maize (Zea mays L.): effect on yield in a field experiment in central Argentina.Soil Biology and Biochemistry, 26:921-923.
Fukami J, Nogueira MA, Araujo RS and Hungria M, 2016. Accessing inoculation methods of maize and wheat with Azospirillum brasilense. AMB Express, 6(3): 1-13.
Gamalero E, Trotta A, Massa N, Copetta A, Martinotti MG and Berta G, 2004.  Impact of two fluorescent pseudomonads and an arbuscular mycorrhizal fungus on tomato plant growth, root architecture and P acquisition.  Mycorrhiza, 14:185-192. 
Ghalavand A, Hamidi A, Dehghan Shoar M, Malakooti MJ, Asgharzadeh A and Chookan R, 2006. Application of Biofertilizers, an ecological strategi for agroecosystems sustainable management. Key Addresses Proceedings of 9th Iranian Crop Sciences Congress, Abureyhan Campus of University of Tehran, 26-28 August, Pp: 200-224.
Goudaa S, Kerryb RG, Dasc G, Paramithiotisd S, Shine HS and Patrac JK, 2018. Revitalization of plant growth promoting rhizobacteria for sustainable development in agriculture. Microbiological Research, 206: 131–140.
Hijri M and Bâ A, 2018. Editorial: Mycorrhiza in Tropical and Neotropical Ecosystems. Frontier Plant Science, 9:308:1-3.
Hamidi A, Rezazadeh J and Asgari V, 2005. Study on relationship of hybrid Maize (Zea mays L. cv. Single Cross 704) field seedling emergence and some related laboratorial measured traits. Seed and Plant, Journal of Agricultural Research, 21(2): 213-240, (In Persian).
Hamidi A, Choukan R, Asgharzadeh A, Dehghanshoar M, Ghalavand A and Malakouti J, 2010. Study on effect of application of plant growth promoting rhizobacteria on seedling emergence and establishment and grain yield of late maturity maize (Zea mays L.) hybrids in field conditions. Seed and Plant Production Journal 2: 183–206 (In Persian).
International Seed Testing Association, 2020. International rules for seed testing. International seed testing association (ISTA), Zurich, Switzerland.
Mahanty T, Bhattacharjee S, Goswami M, Bhattacharyya P, Das B, Ghosh A and Tribedi P, 2017. Biofertilizers: a potential approach for sustainableagriculture development Environmental Science and Pollution Research, 24:  3315–3335.
Majidi M, Taghvaei M, Heidari G, Edalat M and Emam Y, 2016. Dormancy release of wild barley seed germination by using plant growth regulators. Environmental and Experimental Biology, 14: 145–150.
Mangmang JS, Deaker R and Rogers G, 2014. Effects of Plant Growth Promoting Rhizobacteria on Seed Germination Characteristics of Tomato and Lettuce. Journal of Tropical Crop Science, 1(35): 35-60.
Mohammadi K, Khalesro S, Sohrabi Y and Heidari G, 2011. A Review: Beneficial Effects of the Mycorrhizal Fungi for Plant Growth. Journal of Applied Environment and Biological Science, 1(9)310-319.
Nazir N, Kamili AN and Shah D, 2018. Mechanism of Plant Growth Promoting Rhizobacteria (PGPR) in enhancing plant growth – A Review. International Journal of Management, Technology and Engineering, 8(7): 709-721.
Noumavo PA, Kochoni E, Didagbé YO, Adjanohoun A, Allagbé, M, Sikirou, R, Gachomo, EW, Kotchoni SO and Baba-Moussa L, 2013. Effect of Different Plant Growth Promoting Rhizobacteria on Maize Seed Germination and Seedling Development. American Journal of Plant Sciences, 4: 1013-1021.
Qiu Y, Amirkhani M, Mayton H, Chen Z and Taylor AG, 2020. Biostimulant Seed Coating Treatments to Improve Cover Crop Germination and Seedling Growth. Agronomy, 10: 154:1-14.
Rahimzadeh S and Pirzad A, 2019. Pseudomonas and mycorrhizal fungi co-inoculation alter seed quality of flax under various water supply conditions. Industrial Crops & Products 129: 518–524.
Ranal M and De Santana DG, 2006. How and why to measure the germination process? Revista Brasilian Botanique, 29(1): 1-11.
Ramasamy K, Joe MM, Kim K, Lee S, Shagol C, Rangasamy A, Chung J, Islam, R and Sa T, 2011. Synergistic Effects of Arbuscular Mycorrhizal Fungi and Plant Growth Promoting Rhizobacteria for Sustainable Agricultural Production. Korean Journal of Soil Science and Fertilizer, 44(4): 637-649. 
Rivas-Francoa F, Hamptona JG, Morán-Diezc ME, Narcisoa J, Rostás M, Wessmand P, Jacksone TA and Glare TR, 2019. Effect of coating maize seed with entomopathogenic fungi on plant growth and resistance against Fusarium graminearum and Costelytra giveni. Biocontrol Science and Technology, 29(9): 1-25.
Rocha I, Duarte I, Ma Y, Souza-Alonso P, Látr A, Vosátka M, Freitas H and Oliveira RS, 2019. Seed Coating with Arbuscular Mycorrhizal Fungi for Improved Field Production of Chickpea. Agronomy, 9(471): 1-11.
Rozier C, Hamzaoui J, Lemoine D, Czarnes S and Legendre L, 2017. Field-based assessment of the mechanism of maize yield enhancement by Azospirillum lipoferum CRT1. Scientific Reports, 7(7416): 1-12.
Rudolph N, Labuschagne N and Aveling TAS, 2015. The effect of plant growth promoting rhizobacteria on seed germination and seedling growth of maize. Seed Science and Technology, 43: 1-12.
Russo A, Felici C, Toffanin A, Götz M, Collados C, Barea JM, Moënne-Loccoz Y, Smalla, K, Vanderleyden, J and Nuti M, 2005. Effect of Azospirillum inoculants on arbuscular mycorrhiza establishment in wheat and maize plants. Biology and Fertility of Soils, 41: 301–309.
Ruth B, Khalvati M and Schmidhalter U, 2011. Quantification of mycorrhizal water uptake via high-resolution on-line water content sensors. Plant and Soil, 342:459–468.
Sarikhani M R and Amini R, 2020. Biofertilizer in Sustainable Agriculture: Review on the Researches of Biofertilizers in Iran.  30(1): 329-365.
Senberga A, Dubova L and Alsina I, 2018. Germinat ion and growth of primary roots of inoculated bean (Vicia faba) seeds under different temperatures. Agronomy Research, 16(1): 243 253.
Subash M, Rafath H and Lalitha J, 2015. Influence of GA3 and IAA and their frequency of application on seed germination and seedling quality characters. International Letters of Natural Sciences, 3: 44-48.
Usharani G, Sujitha D, Sivasakthi S and Saranraj P, 2014. Effect of arbuscular Mycorrhizal (AM) fungi (Glomus fasciculatum L.) for the improvement of growth and yield of maize (Zea mays L.). Central European Journal of Experimental Biology, 3 (2):30-35.
Widawati S and Suliasih S, 2018. The Effect of Plant Growth Promoting Rhizobacteria (PGPR) on Germination and Seedling Growth of Sorghum bicolor L. Moench. Earth and Environmental Science, 166: 1-10.