کارایی روش‌های کنترل انگل سس(Cuscuta campestris) در گوجه فرنگی (Solanum Lycopersicum)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 رشته شناسایی و مبارزه با علف‌های هرز ، گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشگده کشاورزی، دانشگاه تبریز

2 گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشگده کشاورزی، دانشگاه تبریز

چکیده

به منظور بررسی روش های کنترل علف هرز انگلی سس (Cuscuta campestris) در گوجه فرنگی، آزمایشی در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با 11 تیمار و چهار تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز (داخل جعبه یا باکس) در سال 1395 به اجرا گذاشته شد. تیمار­های کنترل سس شامل کاربرد علفکش گلایفوسیت با دز 100  گرم ماده موثره در هکتار در (مرحله آلودگی 4-3 و 6-5 برگی، کاربرد علف­کش گلایفوسیت با دز 150 گرم ماده موثره در هکتار (مرحله آلودگی 4-3 و 6-5 برگی)، کاربرد عصاره آبی مرغ (Cynodon dactylon L.) با نسبت یک به 10 (مرحله آلودگی 4-3 و 6-5 برگی)، کاربرد سرکه خانگی با نسبت یک به 10 (1% اسید استیک) (مرحله آلودگی 4-3 و 6-5 برگی)، کاربرد هورمون اکسین با دز 1/0 درصد (مرحله آلودگی 4-3 و 6-5 برگی) و تیمار شاهد بدون سس بودند. نتایج نشان داد که بیوماس سس، تعداد و وزن بذر سس در باکس و عملکرد میوه گوجه فرنگی در بوته تحت تاثیر تیمار­های مدیریت سس قرار گرفتند. تیمار کاربرد عصاره مرغ )مرحله آلودگی 4-3 برگی( بیشترین بیوماس سس (3/29 گرم در باکس) و تیمارهای کاربرد گلایفوسیت با دز 150 و 100 گرم در هکتار کمترین بیوماس سس (به ترتیب 9/7 و 1/10 گرم در باکس) را داشتند. بیشترین تعداد بذر سس در تیمارهای کاربرد سرکه، عصاره مرغ و اکسین مشاهده شد و تیمارهای کاربرد گلایفوسیت تعداد بذر سس در باکس کمتری داشتند. بیشترین عملکرد میوه گوجه فرنگی (8/110 گرم در بوته) در تیمار کاربرد اکسین (مرحله آلودگی6-5 برگی) حاصل شد که با تیمار کاربرد سرکه و گلایفوسیت با دز 100 گرم ماده موثره در هکتار در همین مرحله تفاوت معنی داری نداشت. به طور کلی می توان کاربرد اکسین و سرکه را به عنوان جایگزین گلایفوسیت در مدیریت سس در تولید ارگانیک گوجه فرنگی به کشاورزان توصیه نمود.
 
 

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Efficacy of dodder (Cuscuta campestris) Control Methods in Tomato (Solanum lycopersicum)

نویسندگان [English]

  • Shadi Valizadeh 1
  • Adel Dabbagh Mohammadi Nassab 2
  • Rouhollah Amini 2
چکیده [English]

      In order to evaluate the dodder (Cuscuta campestris) control methods in tomato an experiment was conducted based on randomized complete block design with 11 treatments and four replications (in box) at the Research Farm of Faculty of Agriculture, University of Tabriz in 2016. The dodder control treatments were including application of glyphosate with 100 g ai.ha-1 (infestation at 3-4- and 5-6-leaf stage of tomato), application of glyphosate with 150 g ai.ha-1 (infestation at 3-4- and 5-6-leaf stage), application of Bermuda grass (Cynodon dactylon) water extract at ratio of 1:10 (m/v) (infestation at 3-4- and 5-6-leaf stage), application of  vinegar at ratio of 1:10 (m/v) (infestation at 3-4- and 5-6-leaf stage application of  auxin at concentration of 0.1% (infestation at 3-4- and 5-6-leaf stage) and dodder-free treatment. Results indicated that dodder biomass, seed number and seed weight per box and tomato fruit yield were affected by dodder management treatments. Application of Bermuda grass water extract at 3-4-leaf stage had the highest dodder biomass (29.3 g per box) and application of glyphosate at 100 and 150 g ai.ha-1 had the lowest dodder biomass (7.9 and 10.1 g per box, respectively). The greatest dodder seed number per plant were observed in vinegar, Bermuda grass water extract and  auxin application treatments and the glyphosate application treatments had the lower dodder seed number per box. The highest tomato fruit yield (110.8 g.plant-1) was obtained in auxin application at 5-6-leaf stage that was not significantly different with vinegar and glyphosate at 100 g ai.ha-1 applications in this stage. Generally application of auxin and vinegar could be recommended to the growers as alternative of glyphosate for dodder management in organic production of tomato.
 
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Aqueous Extract
  • Auxin
  • Dodder
  • Glyphosate
  • Vinegar
  • Weed Biomass

مراجع

Ashigh J, and Marquez EE. 2010. Dodder (Cuscuta spp.) Biology and Management. Department of Extension Plant Sciences, New Mexico State University.
Baldin EL, Vendramim JD, and Lourencao AL. 2007. Interaction between resistant tomato genotypes and plant extracts on Bemisia tabaci (GENN.) biotype B. Journal of Agricultural Science, 6)4(: 476-481.
Charles O, Haruna O, and Raphael O. 2012. Response of tomato (Lycopersicon esculentum), growth and yield, to rates of mineral and poultry manure application in the Guinea savanna agro-ecological zone in Nigeria. Journal of Biology, Agriculture and Health care Research,2(2) : 22-35.
Datta A, Sindel BM, Jessop RS, Kristiansen P, and Felton WL. 2007. Phytotoxic response and yield of chickpea (Cicer arietinum) genotypes with pre-emergence application of isoxaflutole. Australian  Journal of  Experimental Agriculture. 4)7(: 1460-1467.
Dawson JH, Musselman,LJ, Wolswinkel P, and Dorr I. 1994. Biology and control of cuscuta. Weed Science, 6:265-317.
Fallahpour F, Koocheki A, Nassiri Mahallati M, and Falahati Rastegar M. 2013. Evolution of tolerance in sugar beet varieties to dodder. Iranian Journal of Field Crops Research, 11(2): 208-214. (In Persian).
Hock SM, Wiecko G, and Knezecic SZ. 2008. Glyphosate dose affected control of field dodder (Cuscuta campestris) in the tropics. Weed Technology, 22: 151-154.
Ihl B, and Miersch I. 1996. Susceptibility and resistance of Lycopersicom to infection by Cuscuta. 6th Intermational parasitic Weed Symposium, Page 600-605.
Kelly F, and Elkoka E. 1992. Chemical and agronomical weed control in chickpea (cicer arietinum L.). Turkish Journal of Agriculture and Forestry, 2)3(: 631-635.
Kochakinezhad H, Peyvast Kashi,Gh Olfati A, and Asadi J. 2012. A comparison of organic and chemical fertilizer for tomato production. Journal of Organic Systems, 7(2): 14-25.
Lanini WT, and Kogan M. 2005. Biology and management of Cuscuta in crops. INV. Agriculture, 32:165-179.
Lutman PJW, Bowerman P, Palmer GM, and Whytock GP. 2000. Prediction of competition between oilseed rape and Stellaria media. Weed Research, 40: 255-269.
Nandula VK. 1998. Selective control of Egyptian broomrape (Orobanche aegyptiaca pers.) by glyphosate and its amino acid status in relation to selected hosts, Virginia Polytechnic Institute and State University.
Narwal SS. 2010.Allelopathy in ecological sustainable organic agriculture. Allelopathy Journal, 2)5(: 51-72
Press MC, and Phoenix GK. 2005. Impacts of parasitic plants on natural communities. New Phytologist, 166:737-751.
Roohi A, Tajbakhsh M, Saeidi MR, and Nikzad P. 2010. Study the allelopathic effects of walnut (Juglans regia), water leaf extract on germination characteristics of wheat (Triticum aestivum), onion (Alliumcepa) and lactuca (Lactuca sativa). Iranian Journal of Field Crops Research, 7: 457-464. (In Persian).
Sandler HA. 2010. Managing Cuscuta gronovii (swamp dodder) in cranberry requires an integrated approach. Sustainability. 2:660-683.
Shamsi S, Dabbagh Mohammdi Nasab A, Amini R. 2018. Grain yield and yield components of chickpea (Cicer arientium L.) under different integrated management of dodder. Journal of Agricultural Science and Sustainable Production, 28, 1: 125-138. (In Persian).
Sherman TD, Pettigrew WT, and Vaughn KC. 1999. Structural and immunological characterization of the Cuscuta pentagona chloroplast. Plant Cell Physiology, 40:592-603.
Sikkema PH, Hamill AS, Qaderi MM, and Doucet C. 2004. Processing tomato and weed response to flufenacet plus metribuzin. Weed Technology, 18:801-809.
Tokasi S, Banayan aval M, Rahimian Mashhadi H, Ganbari A, Kazerooni Monfared E, and Kudesck P. 2014. Orobanche aegyptiaca control in tomato (Lycopersicon esculentum) with glyphosate. Journal of Protection, 8(2):194-202
Vaughn KC. 2002.Attachment of the parasitic weed dodder to the host. Protoplasma, 219:227-237.
Wallace J. 2001. Organic field crop handbook.2nd Ed. Canadian Organic Growers Inc., Ottawa, Canada.
دانش کشاورزی وتولید پایدار
دوره 30، شماره 1
فروردین 1399
صفحه 297-311

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار