اثرات کاربرد کود‌های زیستی در ترکیب با کود‌های شیمیایی بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه لوبیا چیتی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه اکوفیزیولوژی گیاهی- دانشکده کشاورزی- دانشگاه تبریز

2 گروه به نژادی و بیوتکنولوژی گیاهی- دانشکده کشاورزی- دانشگاه تبریز

چکیده

چکیده
      به منظور بررسی تاثیر کود­های زیستی میکروبی، کود­های شیمیایی و تلفیق کاربرد آنها بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه لوبیا چیتی آزمایشی به صورت طرح بلوک­های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز در سال 1391 اجرا شد. تیمار­های آزمایشی شامل کاربرد 70 کیلوگرم در هکتار کود شیمیایی اوره (5/32 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص) و 50 کیلوگرم در هکتار کود شیمایی سوپر فسفات تریپل (11 کیلوگرم در هکتار فسفر خالص)، کاربرد کود­ زیستی بیونور، 50% کود شیمیایی + نیتروکسین و بیوسوپر فسفات (3 کیلوگرم در هکتار بصورت سرک برای هر دو کود زیستی) و 50% کود شیمیایی + کود زیستی بیونر بودند. بیشترین شاخص کلروفیل برگ، ارتفاع بوته، وزن 100 دانه، عملکرد دانه و بیولوژیکی در تیمار کاربرد تلفیقی کود زیستی نیتروکسین و بیوسوپرفسفات به همراه 50 درصد کود­های شیمیایی اوره و سوپرفسفات تریپل مشاهده شد که از لحاظ آماری با تیمار کود زیستی بیونر به همراه 50 درصد کود­های شیمیایی تفاوت معنی­داری نداشت. با وجود این که جایگزینی کامل کود­های شیمایی با کود زیستی موجب کاهش عملکرد لوبیا شد، اما کاربرد تلفیقی کود­های زیستی و شیمایی ضمن تولید بیشترین عملکرد دانه، مصرف کود­های شیمایی را به میزان 50 درصد کاهش داد. همچنین کود زیستی بیونر از لحاظ تاثیر روی عملکرد لوبیا با کود­های زیستی نیتروکسین و بیوسوپرفسفات تفاوت معنی­داری نداشت که این مورد می­تواند کود زیستی بیونر را به عنوان یکی از کود­های بیولوژیک جدید در زراعت لوبیا مطرح سازد.
  

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Effect of Bio-fertilizers and Combination with Chemical Fertilizers on Grain Yield and Yield Components of Pinto Bean (Phaseolus vulgaris L.)

نویسندگان [English]

  • Morteza Alami Milani 1
  • Rouhollah Amini 1
  • Ali Bandehagh 2
چکیده [English]

Abstract
In order to investigate the effect of integrated application of bio- and chemical fertilizers on yield and yield components of pinto bean (Phaseolus vulgaris L), an experiment was carried out as complete block design with three replications at the Research Farm of the Faculty of Agriculture, University of Tabriz, Iran in 2012. The treatments included application of chemical fertilizers of urea (70 Kg/ha) and triple superphosphate (50 Kg/ha), Bionur bio-fertilizer (foliar application at rate of 1 Kg/ha), combination of 50% chemical fertilizers and Nitroxin and bio-super phosphate (top-dress application at rate of 3 Kg/ha) and 50% chemical fertilizers and Bionur. Results indicated that the highest chlorophyll index, plant height, 100-grain weight, biological and grain yield were observed at integrated application of 50% chemical fertilizers and Nitroxin and bio-super phosphate and had no significant difference with 50% chemical fertilizers and Bionur bio-fertilizer. Results revealed although replacing chemical fertilizers by bio-fertilizers reduced pinto bean grain yield, integrated application of these sources produced the highest grain yield as well as reduced 50% consumption of chemical fertilizer. Combined use of nitroxin with bio-super phosphate and bionur with chemical fertilizers were more effective than chemical fertilizers and significantly increased grain yield and it can be concluded that bionur could be considered as e new bio-fertilizer in pinto bean grain production.
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Bionur Bio-fertilizer
  • Grain Yield
  • Nitrogen
  • Nitroxin
  • Phosphorus