برهمکنش چاودار (Secale cereale L.) و باکتری‏های محرک رشد بر کنترل گل جالیز منشعب (Phelipanche ramosa) در ارقام سیوند و سوپراسترین‏بی گوجه‏ فرنگی (Solanum lycopersicum)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 آگرواکولوژی، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده علوم و مهندسی کشاورزی، دانشگاه رازی،کرمانشاه

2 گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده علوم و مهندسی کشاورزی، دانشگاه رازی، کرمانشاه

3 گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه رازی کرمانشاه

چکیده

به منظور بررسی تاثیر باکتری‏های محرک رشد و ماده دگرآسیب چاودار بر کنترل گل‏جالیز، آزمایشی در بخش گلدانی، به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در گلخانه تحقیقاتی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی کرمانشاه به اجرا درآمد. هدف از انجام این مطالعه تعیین حساسیت ارقام مختلف گوجه‏فرنگی به آلودگی گل‏جالیز، تعیین پاسخ گل‏جالیز به ترشحات گیاه میزبان در حضور گیاه دگرآسیب چاودار و تعیین تاثیر باکتری‏های محرک رشد بر رشد گوجه‏فرنگی و کاهش خسارت گل جالیز بود. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از ارقام سوپراسترین‏بی و سیوند گوجه‏فرنگی، ماده دگرآسیب چاودار، جدایه‏های باکتری (باکتری محرک رشد) شامل INR7, P2, B71 و E11 می‏باشند. نتایج این مطالعه نشان داد که در مجموع رقم سیوند نسبت به سوپراسترین‏بی رقم حساسی در برابر حمله گل جالیز بود. در رقم سوپراسترین‏بی، زمانی که از ماده دگرآسیب چاودار و باکتری‏های محرک رشد B71، E11 و INR7 به صورت تلفیقی استفاده شد، کاهش حمله گل‏جالیز مشاهده شد. در گیاه گوجه‏فرنگی حضور باکتری‏های محرک رشد باعث افزایش تعداد و وزن میوه و وزن خشک اندام هوایی و ریشه شد. اما حضور و عدم حضور ماده دگرآسیب چاودار تاثیری بر عملکرد صفات مورد بررسی گوجه‏فرنگی نداشت. ماده دگرآسیب چاودار تاثیر زیادی بر کاهش آلودگی گل‏جالیز نداشت، اما باکتری‏های محرک رشد به ویژه INR7 باعث کاهش حمله گل‏جالیز و افزایش عملکرد گوجه‏ فرنگی شدند.
 

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Rye (Secale cereale L.) and Plant Probiotics Interaction on Control of Branched Broomrape (Phelipanche ramose) on Tomato (Solanum lycopersicum) Sivand and Super Strain B Cultivars

نویسندگان [English]

  • Sahar Amiri 1
  • Iraj Nosrati 2
  • Gholam Reza Mohammadi 2
  • Danial Kahrizi 2
  • Roholahe Sharifi 3
چکیده [English]

This greenhouse study was conducted to evaluate the effect of plant probiotics and allelopathic rye on control of branched broomrape in two tomato cultivars. Treatments were arranged in factorial based on a completely randomized design with four replications in research greenhouse of Razi University, Kermanshah. The goal of this study was to determine the susceptibility of tomatoes to attack broomrape, the response of the host plant discharges in the presence of broomrape allelopathic plant rye and the effect of probiotics on tomato growth and reducing broomrape were. Treatments were tomato cultivars Sivand and Super Strain B, plant probiotics isolates of INR7, P2, B71 and E11 and adding plant materials of rye. Results of this study showed that Sivand was more susceptible than Super Strain B to infection by broomrape so that by using rye and B71, E11, INR7 resulted in significant reduction in broomrape infestation. All tested plant probiotics increased the shoot and root weight as well as fruit yield of tomato while adding plant materials of rye had no effect of tomato growth. However, rye only had a slight positive effect on the control of broomrape invasion. Using plant probiotics, particularly INR7, had a significant effect on controlling broomrape and increasing tomato yield.
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Bacillus
  • Parasitic Weed
  • Pollution Control
  • Probiotic
  • Resistance

مراجع

Barnes JP, Putnam AR and Burke BA.1986. Allelopathic activity of rye (Secale cereal L.) in Putnam A.R and Tang C.S. (eds.) .The Science of Allelopathy.pp271_286. John Wiley and Sons: New York.
Burgos NR and Talbert RE. 2000. Different activity of allelochemicals from secale cereale in seeding bioassays. Weed Science, 48: 302-310.
Chen J, Xue Q, McErlean C, Zhi J, Ma Y, Jia, X, Zhang M and Ye X. 2016. Biocontrol potential of the antagonistic microorganism Streptomyces enissocaesilis against Orobanche cumana. Biocontrol, 61(6): 781-791.
Connik WJ. 1987. Identification of volatile allelochemicals from Amaranthus palmeri. Journal of Chemical Ecology, 13: 463-472.
Dhima KV, Vasilakoglou IB, Eleftherohorinos IG and Lithourgidis AS. 2006. Allelopathic potential of winter cereals and their cover crop mulch effect on grass weed suppression and corn development. Crop Science, 46:345-352.
Fakhri C and Mazaheri A. 1988. The effect of reducing the density of traps in the plant some plants Broomrape tobacco fields. Research projects Iranian Tobacco Company. (In Persian).
Hoffman ML, Regnier EE and Cardinal J. 1993. Weed and corn (Zea mays L.) responses to vetch (Vicia villosa) cover crop. Weed Technology, 7: 594-599.
Kruse M, Strandberg M and Strandberg B. 2000. Ecological effects of allelopathic plants. A review National Environment Research Institute Technical Report, Sikleborg, Denmark. 315: 1- 66.
Lauriault, L. M. and Kirksey, R. E. 2004. Yield and nutritive value of irrigated winter cereal forage grass-legume intercrops in the southern high plains, USA. American Society of Agronomy, 96 (2): 352-358.
Mabrouk Y, Zourgui L, Sifi B, Delavault P, Simier P and Belhadj O. 2007. Some compatible Rhizobium leguminosarum strains in peas decrease infections when parasitized by Orobanche crenata. Weed Research, 44-47.
Malik A. 2005. Allelopathy, challenges and opportunities. Fourth world congress in Allelopathy. 21 - 26 Aug 2005, Charles Sturt University, Wagga Wagga, Australia management in Faba bean. Field Crops Research, 144:319-324.
Mariam EG and Suwaketnikom R. 2004. Effect of nitrogen fertilizers on branched broomrape (Orobanche ramosa L.) in tomato (Lycopersicon esculentum Mill.). Kasetsart Journal (Natural Science), 38: 311-319.
Mena-Violante HG and Olalde-Portugal V. 2007. Alteration of tomato fruit quality by root inoculation with plant growth-promoting rhizobacteria (PGPR): Bacillus subtilis BEB-13bs. Scientia Horticulturae, 113: 103-6.
Minebashi Moeini M. 2003. Broomrape (botany, biology, ecology and control procedures). Plant Pests and Diseases Research Institute. (In Persian).
Najafi H, Hassanzadeh Dlouhy M, Rashid Mohacel MH, Zand A and Bagestani MA. 2006. Ecological weed management. Institute of Science. (In Persian).
Perez FJ and Ormeno-Nunez J. 1991. Difference in hydroxamic-acids content in roots and root-exudates of wheat and rye. Journal of Chemical Ecology, 17, 1037-104.
 Perez-Garcıa A, Romero D and de Vicente A. 2011. Plant protection and growth stimulation by microorganisms: biotechnological applications of Bacilli in agriculture. Current Opinion in Biotechnology, 22: 187-193.
Purvis CE, Jessop RS and Lovea JV. 1985. Selective regulation of germination and growth of annual weeds by crop residues. Weed Research, 25:415_421.
Russell PE. 1995. Fungicide resistance: occurrence and management. Journal of Agriculture Science, 124: 317- 322.
Sharifi R, Ahmadzadeh M, Sharifi Tehrani A and Fallahzadeh V. 2008. The role of competition for iron absorption by fluorescent Pseudomonas control Rhizoctonia solani damping factor beans. Plant Protection, 22: 183-196. (In Persian).
Sillero JC, Moreno MT and Rubiales D. 2001b. Low induction of Orobanche crenata seed germination in wild legume species. Proceedings of the 7th International Parasitic Weed Symposium: 234.
Tollsten L and. Berystrom G. 1988. Headspace voltailes of whole plants and macerated plant parts of brassica and singapsis. Phytochemstry, 27:4013_4018.
 Weston LA and Duke SO. 2003. Weed and crop allelopathy. Critical Reviews in Plant Science, 22(3and4):367-389.
Wyenandt CA, Riedel M and Rhodes L. 1996. Assessing and integrated disease management strategy for processing tomatoes in Ohaio.
دانش کشاورزی وتولید پایدار
دوره 28، شماره 1
اردیبهشت 1397
صفحه 139-149

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار