بررسی صفات رشدی و عملکرد دانه جو (Hordeum vulgare L.) با کاربرد کودهای زیستی و شیمیایی در کشت دیم

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز

2 باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران

چکیده

چکیده
      به منظور ارزیابی اثر کود های زیستی و شیمیایی بر عملکرد و برخی صفات ریخت شناسی جو محلی بهاره (آق آرپا) در کشت دیم، آزمایشی در سال 1392 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. فاکتور اول سطوح کود شیمیایی شامل عدم مصرف کود (شاهد)، 60 کیلو گرم کود نیتروژنی (100% کود توصیه ای)، 30 کیلوگرم کود نیتروژنی (50% کود توصیه­ای) ، 50 کیلو گرم کود فسفره (100% کود توصیه ای) و25 کیلو گرم کود فسفره (50% کود توصیه ای) و فاکتور دوم کود زیستی شامل فسفات بارور 2 و ازتوبارور1 و شاهد بود. بیشترین درصد پوشش سبز و محتوای کلروفیل برگ در تیمار تلفیقی کود زیستی بارور 1 به همراه 100 درصد کود شیمیایی اوره مشاهده شد. بالاترین ارتفاع بوته و شاخص برداشت از تیمار تلفیقی کود زیستی بارور 1 و 2 به همراه 100 درصد کود شیمیایی اوره بدست آمد. در ترکیب های تیماری بالاترین عملکر بیولوژیکی در تیمار بارور 1 به همراه 60 کیلوگرم اوره و بالاترین عملکرد دانه در تیمار بارور 2 به همراه 60 کیلوگرم اوره به میزان 170 گرم بر متر مربع بود. در حالت کلی، هرچند کاربرد کود شیمیایی می تواند بر عملکرد و برخی صفات مرفولوژیک جو دیم اثر مثبت و معنی داری داشته باشد، ولی چنانچه کودهای زیستی به صورت مخلوط با مقادیر کم کودهای شیمیایی مصرف شوند در دراز مدت می توانند اثرات مثبتی در بهبود عملکرد جو و سلامتی انسان داشته باشند.
 

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Assessment of Growth Attributes and Yield of Barley (Hordeum vulgare L.) with Application of Biological and Chemical Fertilizers in Dry Land Farming

نویسندگان [English]

  • Yaegoob Raei 1
  • Mohamad Reza Shakiba 1
  • Mehdi Nouri 1
  • Mohammad Reza Saeidi 2
چکیده [English]

Abstract
       In order to evaluate the effects of biological and chemical fertilizers on yield and some morphological traits of local varieties of barley in dry land farming, an experiment was carried out as factorial experiment on the basis of randomized complete block design with three replications in 2013 at Agricultural Research Station of University of Tabriz. Chemical fertilizer levels included control (without any fertilizer), 60 kg urea (100% recommended), 30 kg urea (50% recommended), 50 kg super phosphate (100% recommended) and 25 kg triple super phosphate (50% recommended) and bio-fertilizers consisted of phosphate barvar-2 and azotobarvar-1 and control. Results indicated that the highest percentage of ground cover and chlorophyll index were observed at integrated application of 100% chemical fertilizers and azotobarvar-1. Also, maximum plant height and harvest index were achieved from integrated application of 100% chemical fertilizers with azotobarvar-1+ phosphate barvar-2. Among treatments combination, the highest biological yield was obtained in azotobarvar-1 along with 60 kg urea and the highest grain yield was achieved in phosphate barvar-2 with 60 kg urea with value of 170 grams per square meter. Generally, chemical fertilizer application could be resulted in the positive and significant effect on yield and some morphological traits, but, integrated usage of reduced amounts of chemical fertilizers such as urea with bio fertilizers, can have positive effects in improving yield of barley and human healthy.   
 
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Azotobarvar-1
  • Barley
  • Dry Land Farming
  • Grain Yield
  • Phosphate Barvar-2

مراجع

Baldani VLD, Baldani JI and Dobereiner J. 1983. Effect of Azospirillhum inoculation on root –N infection and nitrogen incorporation in wheat. Canadian Journal of Microbiology, 29: 924-929.
Behl RK, Sharma H, Kumar V and Singh KP. 2003. Effect of dual inoculation of VA micrrhyza and Azectobacter chroococcum on above flag leaf characters in wheat. Archives of Agronomy and Soil Science, 49: 25-31.
Behnia M. 1994. Cold cereals. University of Tehran Publication, pp: 610. (In Persian).
Belimov AA, Kunakova AM, Vasileva MD, Grudzeva EV, Varobier NJ, Kojemiakov AP, Khamova F, Postaovskaja SM and Sokova SA. 1995. Relationship between survival rates of associative nitrogen- fixers on roots and yield response of plants to inoculation. FEMS Microbiology Ecology, 17: 187-196.
Ershad Sarabi M, Ardakani MR, Neamati N, Khavazi K and Taghavi M. 2010. Effect of different plant growth regulator (PGPR) and diazotrophs inoculums on yield and component of yield of two barley varieties. 11th Iranian crop science congress. Shahid Beheshti University, Tehran, 1447-1452. (In Persian).
Fasihi kh, Tahmasebi Z, Agaalikhani M and Modarres Sanavi AM. 2006. Effect of biofertilizers on dryland winter wheat yield in Ilam. Journal of agriculture science and natural resource, 13: 98-106. (In Persian)
Haghparast Tanha MR. 1993. terricolous and agricultural soils. Eslamic Azad University Publication, Rasht Branch, pp: 342. (In Persian).
Han HS, Supanjani D and Lee KD. 2006. Effect of coin coculation with phosphate and potassium solubilizing bacteria on mineral uptake and growth of pepper and cucumber. Plant Soil, and Environment, 52: 130-136.
Hasanpoor R, Pirdashti H, Esmaili MA and Abbasian A. 2010. Effect of Super nitroplas and urea fertilizers on the yield and yield components of sesame. 11th Iranian crop science congress. Shahid Beheshti University, Tehran, 4217-4220. (In Persian).
Hassan zadeh E. 2007.  Efficiency of phosphorus solubilizing bacteria and phosphorus chemical fertilizer on yield and yield components of barley cultivar. MSc thesis. University of Tehran. (In Persian).
Kanaani Alvar A, Raei Y, Zehtab Salmasi S and Nasrollahzadeh S. 2013. Study the Effects of Biological and Nitrogen Fertilizers on Yield and Some Morphological Traits of two Spring Barley (Hordeum vulgare L.) Varieties Under Rainfed Conditions. journal of agricultural science and sustainable production, 23 (1): 9-29. (In Persian).
Melboby MA. 2007. Phosphate biofertilizer BARVAR-2. Academic Center for Education, Culture and Research, Green biotech, pp: 104. (In Persian).
Nourmohammadi G, Siadat SA and Kashani A. 2001. Agronomy (Volume 1 – cereals). 3rd edition. University of chamran Publication, pp: 215. (In Persian).
Ofosu-Anim J and Leitch M. 2009. Relative efficacy of organic manures in spring barley (Hordeum vulgare L.) production. Australian Journal of Crop Science, 3(1): 13-19.
Payne WA. 2000. Optimizing crop water use in sparse stands of pearl millet. Agronomy Journal, 92: 808- 814.
Sadeghi, H and Kazemeini AR. 2011.Effect of crop residue management and nitrogen fertilizer on grain yield and yield components of two barley cultivars under dryland conditions. Iranian Journal of Crop Sciences, 13 (3): 436-451. (In Persian).
Saffari M and Madadizadeh M. 2012. Evaluation of different levels of nitrogen and complementary irrigation effect on grain yield and its components of rainfed barley, Sahand cultivar in Baft. Iranian Journal of Dryland Agriculture, 1(1): 92-107. (In Persian).
Singh Y, Ladha JK, Khind CS and Bueno CS. 2004. Effects of residue decomposition on productivity and soil fertility in rice-wheat rotation. Soil Science Society of American Journal, 68: 854-864.
Sturz AV and Chrisite BR. 2003. Beneficial microbial allelopathies in the root zone:  The management of soil quality and plant disease with Rhizobacteria, Soil and Tillage Research. 73: 107-123.
Zamber MA, Konde BK and Sonar KR. 1984. Effect of Azotobacter chroococcum and Azospirillum brasilense inoculation under graded levels of nitrogen on growth and yield of wheat. Plant and Soil, 79: 61 -67.
 
 
 
دانش کشاورزی وتولید پایدار
دوره 28، شماره 2
مرداد 1397
صفحه 65-74

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار